THOSE WERE THE DAYS
andreas oosthoek
we zaten op een bunker
de middag dat we vanaf de zeedijk
onze eerste combines zagen,
zware wolken stof
vretend in de tarwe.
het was dezelfde middag
dat we achter de kopduintjes
een gaatje in het zand draaiden
en plechtig en onwennig
een werden met moeder aarde.
het was dezelfde middag
dat we na de schelpen, de vogels
de vloed op de kreken zagen vallen,
we vonden een benzineblik
en vlak erbij een grote dode man
met een afgeschuurde neus,
wijde bleke zoute ogen
en zonder broek
als we nu langs het strand gaan, samen
weet ik dat het gebeuren kan
dat je hé zegt, bukt
en een grote donkerblauwe broek
uit het zand trekt.
