Evert van Wee/y 20
BOULEVARD
STORM
Over het water scheert
op lome wieken
de laatste zeemeeuw
van een verloren eeuw,
op de boulevard verdwijnen
langzaam zware stappen
in de versteende as
van het donkere huis,
in zand en vuil
hangt de geur van
voorbije tijden,
pas hoog op de duinen
hoor je het machteloze
klagen van vergaan leven
vergruisd in de zoute mond
van eeuwig zijn.
De branding schuimt
over mijn voeten
schelpen kruipen
angstig weg in 't zand
mosselen kraken
in hun schaal
en wier spreekt
alleen nog wartaal.
