De Ruyter
tijdschrift 47
En dan vierde V/issingen eind april een
feestje rondom het verscheiden drie
honderd jaar geleden van Michiel
Adriaansz. de Ruyter, in leven admiraal,
zoals men zich uit de geschiedenisboekjes
zal herinneren. Een causerie over het le
ven van onze zeeheld, een herdenkings
plechtigheid bij het monument, een con
cert door de Marinierskapel, een v/oot-
schouw, een tentoonstelling van op basis
scholen gemaakte werkstukken over de
admiraal en sfeerverlichting.
Mooi, hoor.
Maar V/issingen kon moeilijk anders, als u
het ons vraagt.
Een stad, die zich zo op een van zijn
kloeke zonen heeft ingesteld, kan aan zo 'n
rond aantal jaren om iets te herdenken,
moeilijk voorbij gaan.
En toch vragen wij ons dan wel eens af
wat zou bij zo'n gebeurtenis het zwaarst
wegen: het eren van een grote zoon, of
het benutten van die grote zoon voor pro
motiedoeleinden.
Jammer, dat er voor M. A. de Ruyter
29 april geen posthume onderschei
ding klaar lag.
