jan jacob lodewijk luti en de waalse gemeente te middelburg 12
geheel eigen methode. Zijn collega C.-G.
Chavannes had er wel met hem over ge
sproken, maar was daarbij niet zover ge
komen, dat hij in staat was preciese indi
caties daarvan vast te leggen. Zelf had
Luti hiervan niets op schrift gesteld. Zijn
grote bescheidenheid weerhield hem hier
van. Jammer, want het zou niet onwaar
schijnlijk zijn geweest, dat hij dan de ge
schiedenis zou zijn ingegaan als de cate
cheet, die het godsdienst-onderwijs in een
geheel nieuwe richting had geleid.
Typerend voor de mens Luti hij was
toen de vijftig al een eind gepasseerd
was het volgende. Op een vraag van een
oudere collega, de predikant Jorissen, sa
men met hem de pastorale verzorging in
de rotterdamse gevangenis op zich te ne
men, antwoordde hij: ,,Je ne puis pas".
Hij begreep volkomen, dat de prediking
daar anders moest zijn. Minder een ver
handeling, minder ernstig, eenvoudig,
hartversterkend. Bovendien besefte hij,
dat deze predikaties te dikwijls gehouden
moesten worden, om ze vooruit op schrift
testellen. Op aandringen van Jorissen gaf
hij toch toe. Met zijn hele hart wierp hij
zich op dit werk en zei, nadat hij de smaak
te pakken had gekregen o.a.:het is goed
om zo vrij te spreken en onze luidjes
luisteren graag". Hij had een diep gevoel,
hij kon zich in het leven van de ander ver
plaatsen en hun noden en interesses pei
len. Luti heeft velen van hen, die daar op
gesloten zaten, bijgestaan om zich in te
zetten weer vlot te komen. Of op z'n minst
een poging daartoe te wagen. Toen zijn
collega zich genoodzaakt zag zich terug te
trekken en het gevangeniswerk geheel
aan hem over te laten, zei hij: ,,het is mij
een groot genoegendat aan mij de voort
zetting van deze taak wordt overgedra
gen. ik ondervind in de gevangenis enige
voor mij heilzame zaken. Ik word gewaar,
dat ik iets kan, dat mijn werk niet onnuttig
is en dat gevoel heb ik bij de uitoefening
van mijn andere pastorale werk nooit ge
had.
Niet ten onrechte schreef de heer Jorissen
na het overlijden van Luti: .waarom heeft
deze man altijd zo'n twijfel aan zich zelf
gehad? Hij schiep zich daardoor een veel
bescheidener plaats dan hij verdiende.
Tijdens de Réunion van de waalse kerken,
in 1872 in Zwolle gehouden, werd Luti tot
lid van de Commissie tot de zaken der
waalse kerken in Nederland benoemd.
Een tijdgenoot omschreef de rede daartoe
als volgt: ,,Luti était tout dèsigné par les
Hofje naast Waalse Kerk
qua/ités de son esprit et par son caractère
a prendre part au gouvernements des Ég/i-
ses Wal/onnes.
In 1873 werd hem de moeilijke en tijd
rovende functie van secretaris toever
trouwd.
Het jaar 1874 was in het particuliere leven
van Jan Jacob Lodewijk een bijzonder
jaar. In dat jaar werd de Réunion van de
waalse gemeenten te Groningen gehou
den. Daar werd het zijn vrienden duidelijk,
dat de verstokte vrijgezel het geluk was
