BOUMAN EN ZEELAND
1902-1977
M. C. Ver burg 62
Bi] het overlijden van prof. dr. P. J. Bouman past een herdenken in het Zeeuws Tijdschrift
om vele redenen. Hij was van 1926 tot 1944 leraar aan de Rijks-H.B.S. in Middelburg,
betrokken bij het maatschappelijk gebeuren in verschillende sectoren, auteur van de
hogelijk gewaardeerde geschiedenis van de Zeeuwse landbouw en de Zeeuwse Landbouw
Maatschappij, schreef in Kortgene enkele van zijn tot in verre landen bekende boeken en
onderhield in onze provincie enkele diepe vriendschappen.
zekere primitiviteit wordt toegeschreven.
Oordeel, vooroordeel, in stand gehouden
door onkunde; minachting uitgesproken
door grote-stadsbewoners, verstrikt in
hun soms zielloze woonmiiieu dat zij maar
al te dikwijls als maatstaf voor verschil
lende bestaansmogelijkheden hebben ge
kozen.
In Voor en na de zondvloed (1970),
waarin Bouman het tijdsgebeuren anno
teert met zijn eigen ervaringen en menin
gen schrijft hij het volgende: ,,Een voor
recht mijn eerste werkkring in Middelburg,
in die prachtige oude stad, te hebben ge
vonden. Een vreugde een agrarische pro
vincie te leren kennen, het eigene van het
gebied door waarneming te benaderen, zo
geheel anders dan uit boeken viel op te
diepen. Walcheren was in de jaren vóór
1940 een klein paradijs. Middelburg lag op
een verhoging tussen een krans van bui
tenplaatsen, middelpunt van bochtige we
gen... glorieus om er van de hoge duin
rand tussen Dishoek en Zoute/ande op
neer te zien. In de verte het profiel van
Vee re met zijn massieve kerk, geflankeerd
door een rank stadhuistorentje. De bevol
king even gevarieerd als de eilanden, ieder
met een eigen streekkarakter. Mijn werk
later voor de Zeeuwse Landbouw-Maat-
schappij, een breed-opgezette geschiede
nis van deze vereniging en van de Zeeuw
se landbouw, bracht mij in alle delen van
de provincie met boeren en landarbeiders
in aanraking. Naast toenemend begrip
voor het wel en wee van het agrarisch
bedrijf, koesterde ik respect voor de be
woners van het eilandengebied en van het
aangrenzende Zeeuws- Vlaanderen.
Hoeveelstijl" vertoonden de regionale
samenlevingen waarmee ik mij vertrouwd
maakte! Een kostelijke ervaring om los te
raken van het stedelijk meerderwaardig
heidsgevoel dat in Nederland hardnekkig
voortleeft Taai handhaaft zich de tradi
tie om het zwaartepunt van de vader
landse geschiedenis in het westelijk ste
dengebied te zien, onder miskenning
meestal van het feit dat landbouw en vee
teelt eeuwenlang de belangrijkste bron
van inkomsten bleven, zo goed als zij een
groot gedeelte van ons volksbestaan -
naast de zeevaart - zin en inhoud gaven.
Gen enkele historische visie, hoe eenzijdig
ook, rechtvaardigt de neiging van veel
stedelingen om zich als de bij uitstek be
schaafde bevolkingsgroep te beschou
wen, ver verheven boven de boeren"
[lees plattelandsbevolkingaan wie een
