omdat zij waren van joodse stam 38 kansen te bieden. Een Joods ingenieur van ,,De Schelde" zag kans met huur auto's tot in Frankrijk te geraken; bij Ab beville liep hij vast. De leraar van het Mid delburgse gymnasium vluchtte met vrouw en kind op de fiets België in; tegen beter weten in hoopte hij de Duitsers vóór te blijven en via Spanje naar Engeland te ontkomen. De Vlissinger Cracau trok met vrouw en kind, twee familieleden en een bevriend echtpaar per auto naar Frankrijk. Bij Menen-Halluin passeerde hij de Bel gisch-Franse grens. „Toen we nergens meer een druppel benzine konden kopen lieten we de wagen achter. Te voet ver der. Mijn broer, nog niet hersteld van een ongeval, moest ondersteund worden. En dan hadden we de koffers. Nu ja, dat houd je één dag vol. De volgende morgen hebben we ons van de minst noodzake lijke bagage ontdaan en de derde of vierde dag namen we geloof ik niets meer mee. Mijn broer kon nauwelijks voort, ik heb hem op een kruiwagen gereden. Het ge zelschap genoot enkele dagen gastvrijheid in een klooster en ging toen weer op weg. In de wegberm trof Cracau een onbeheerd staande auto aan en toen bleek dat de tank benzine bevatte had hij snel een be sluit genomen. ,,Het was beslist geen joy-riding", verzekerde hij me zesendertig jaar later. Achter Boulogne had de auto het begeven en kort daarop zaten de vluchtelingen in de val. Het Middelburgse artsenechtpaar Weijl stak in de vroege morgen van de 15e mei de Schelde over, met dezelfde veerboot die Commissaris Quarles naar Zeeuwsch- Vlaanderen bracht. De Weijls zagen kans de Duitsers vóór te blijven, zij drongen ver in Frankrijk door. Ook de Boassons waren in de meidagen de Schelde overgestoken, waarschijnlijk op aandringen van burgemeester Van Walré de Bordes, die sterk met zijn Jood se wethouder meeleefde. De familie Boas- son reisde de 15e mei, de dag waarop de Duitsers tot aan het Kanaal door Zuid-Be veland zouden oprukken, naar het Zeeuwsvlaamse Aardenburg, waar zij toe vlucht vond bij niet-Joodse vrienden. Mare Boasson vertelde, vermoedelijk wei nig overtuigend, op weg te zijn naar Frankrijk. De gastvrouw verzekerde dat het gezelschap kon blijven logeren zolang het wilde. De Boassons bleven. De Mid delburgse wethouder stelde zich in verbin- De synagoge te Middelburg, foto interieur.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1977 | | pagina 6