de „arabier" en andere zaken 140
tot speelplaats van kinderen en honden
en vooral de laatsten nog de meeste scha
de toebrachten". Zij geven daarom het
geacht college met de meeste beschei
denheid in overweging de bedoelde plaats
niet voor het publiek verkeer open te stel
len. De bewoners M. Salberg, F. J.
Sprenger, Bijlsma, J. A. Zip, J. C. M.
Dhont, J. Cleuver, H. L. Wens, A. Broers,
A. H. J. Peek Jzn, J. C. Frederiks, G.
Plankeel, E. Mes, A. K. Dronkers, J. Er-
merins, C. A. Messer, zullen hun zin ge
kregen hebben, want het college stelde de
raad voor de paden door gras te ver
vangen.
Het pleintje geeft voldoende stof tot mij
meren. Op de hoek Spuistraat-Dam staat
het café ,,De Zwarte Ruiter", de gevel
steen laat dit niet in het onzekere. De zij
gevel, zwart geteerd is van hout, en da
teert uit het middeleeuws Middelburg
toen de gevels voornamelijk van hout wa
ren. Wanneer men nu op de rooilijn van de
Dam ter plaatse let, ziet men duidelijk dat
de huidige gevel van ,,De Zwarte Ruiter"
een twee meter vooruit springt vanaf de
houten gevel. Dit is een ontwikkeling die
men bij meer huizen op de Dam aantreft.
Het is duidelijk dat men vanaf 1600 voor
de bestaande huizen deze naar de straat
heeft verlengd en er nieuwe gevels heeft
voorgezet. Op zichzelf niet zo verwonder
lijk omdat ook het type gevel aan ,,mode"
onderhevig was.
Het spui naast de straat behoorde tot het
systeem van waterbeweging in Middel
burg om de havens de kaaien van
water te voorzien, en die op diepten te
houden. Het was, zoals de lezer bekend
zal zijn een even eenvoudig als vernuftig
systeem. Middelburg stond via de Arne in
open verbinding met de zee. Die Arne
kronkelde de stad in en werd afgedamd
ter plekke waar het nu de Dam heet. Wan
neer men op het Damplantsoen zit en naar
de Lange Jan kijkt, zit men op de afge
damde Arne, die naar het hart van de stad
liep. Kijkt men naar de andere kant dan
ziet men heel duidelijk de bocht van de
vroegere waterloop en de huizenrij van
Dam-noord volgt die bocht. Ter hoogte
van de Schuitvlotstraat lag vroeger een
poort. En laten wij nu eens van die vroe
gere poort teruggaan aan de hand van het
quohier van 1576. Maar eerst nog even
over het systeem van waterbeweging.
Via kaaien en grachten kwam het water in
het grote bassin, het Molenwater gehe
ten. Daar werd het water „opgeborgen",
via het Spui kwam het in het water voor
de Dam terecht. Als deze schurende wer
king, veroorzaakt door het verschil tussen
eb en vloed, niet voldoende was, hielp de
mol, ook wel krabbelaar geheten. Dit was
een vaartuig dat met een rad met stekels
het slib loswoelde. Vandaar de naam Mol
straat. Elke straatnaam in Middelburg
heeft een betekenis.
IVftZfrnrfrfh/fw
Naast „De Zwarte Ruiter", met de houten zijgevel, de Spuistraat.
