hellenburg 159
licht brengt. De muurresten worden ge
conserveerd en er wordt een stichting in
het leven geroepen die het geheel in
eigendom krijgt.
Deze Stichting tot instandhouding van
objecten van culturele waarde in de Pro
vincie Zeeland besluit in 1975 om het ka
steel een goede beurt te geven. Met grote
subsidie van Rijks- en Provinciewege, als
mede van de Gemeente Borsele worden
de funderingen grondig opgeknapt en het
terrein door middel van paden en beplan
tingen aantrekkelijk gemaakt.
Hoewel het terrein er op dit moment nog
wat kaal bij ligt de natuur moet zijn tijd
van Renesse, heer van Malle, het terrein
waarop Hellenburg staat verpacht aan
enkele inwoners van Baarland; zij mogen
dan ook een aantal bomen rooien die op
het terrein staan. Rond 1700 komt Hellen
burg in andere handen. Tussen 1760 en
1780 is het terrein in gebruik als zandput.
Stichting
Als in het najaar van 1957 ook in Baarland
de herverkaveling een feit wordt, is het dr.
Renaud van de Rijksdienst voor het Oud
heidkundig Bodemonderzoek die de
restanten van Hellenburg weer aan het
Verval
Hellenburg raakte steeds meer in verval.
De afbeelding die Smallegange ons liet
zien in zijn bekende ,,Cronyk van Zee
land", spreekt duidelijke taal. Toch kwam
ook Smallegange nog sterk onder de in
druk van deze ruïne, hetgeen blijkt uit het
volgende citaat: ,,Hier heeft voormaels
een zwaer en heerlijk kasteel gestaen,
Hellenburg genaemt, rontom in sijne
wateren, doch nu meest vervallen..."
Een enkele maal wordt er nog iets gezegd
over het kasteel in een archief. Zo wordt
op 19 september 1613 door Jonker Jan
