VAN DE REDAKTIE
de satisfactie van tholen en de religie
13
Coster 2 gemeten 17 roeden land, liggen
de in Poortvliet, op conditie dat, wanneer
hij binnen vijf maanden terug zou zijn,
nadat hij Rome had bezocht en met deug
delijke bewijzen was teruggekeerd, de ko
per 500 gulden per gemet zou moeten be
talen. Dat was een zeer zware prijs voor
die tijd. Werd de reis evenwel niet binnen
de gestelde tijd, of niet naar behoren
gedaan, dan behoefde de koper het land
in het geheel niet te betalen. Er stierven
nog al wat mensen op hun pelgrimage of
ze werden door andere omstandigheden
opgehouden. Dit contract, zoals er in die
tijd meer werden gemaakt, was dus een
gok. Dignus keerde inderdaad binnen de
gestelde tijd terug en kon overleggen
„attestatiën gepasseerd voor een notaris
en getuigen te Rome en verder enige an
dere paspoorten". Maar dan ontstaan er
moeilijkheden over de betaling, die leiden
tot een proces voor het gerecht van
Poortvliet. Later schijnt dit proces in Den
Haag te zijn voortgezet. Lammerts, die
ons dit mededeelt, tekent er bij aan dat
bedevaarten aan het eind van de 16e eeuw
zelden meer voorkwamen in Zeeland,
maar dat Tholen een uitzondering vormt.
Men heeft die bedevaartgangers overi
gens rustig hun gang laten gaan.
In 1969 heeft Hans Warren in de bijdrage Album" in dit tijdschrift een scherp portret
gegeven van de generatiewisseling.
Langzaam worden ze ouder, soms stokoud,
hun kinderen, kleinkinderen staan in charlestonjurken
en ergens vanonder zo'n neerzakkende pothoed
glimlachen ze spotziek naar een jochie, dat ben ik.
Literatuur:
A. Hollestelle: Geschiedkundige beschrijving van
Tholen en omstreken.
C. Veltenaar: De geschiedenis van Tholen.
A. L. E. Verheyden: Le conseil des troubles, liste
des condamnés.
J. Marcus: Sententiën en indagingen van de hertog
van Alva.
A. van Meteren: Vaderlandsche historie, dl. VI.
M. D. Lammerts: Bedevaart naar Rome bij koop
manschap.
M. D. Lammerts: Bedevaart naar Rome en San
Jago uit St. Maartensdijk, beide in Bijdragen Bis
dom Haarlem, dl. 56.
Archief Zeeuwsch Genootschap 1923. Jaarverslag,
bl. VI.
W. van Gorsel: De Maartenskerk in de srnalstad.
Eenheid en scheiding in de Nederlanden 1555-1582
(catalogus tentoonstelling herdenking Pacificatie
van Gent).
Zo wisselen, als in een roman-fleuve, ook de redactiegeneraties, gestaag maar zeker, en
het historische familieportret wordt een melée van figuren waarvan één grootvader nog
actief kan zijn en een bijna-middelbare neef is uitgevallen.
Hans Warren trad in 1958 toe tot de redactie. Hij heeft de bonte groep mensen van het
eerste uur meegemaakt en aan het beleid een duidelijk herkenbare en blijvende kleur
toegevoegd. Van de twee zaken die bij een tijdschrift voortdurend aan de orde zijn, de
filosofie van de redactie en de ongearticuleerde wensen van een groeiend lezerspubliek
heeft Hans met nadruk het eerste element vertegenwoordigd, in de discussies zowel als in
de vele, maar te weinige bijdragen van zijn hand. De vleug van artisticiteit die het tijd
schrift soms kenmerkt is vooral aan Hans te danken. De gedachten aan zijn inbreng en aan
zijn charmante en verlegen vriendschap zullen ons hopelijk verhinderen die vleug te laten
verwaaien.
André Oosthoek heeft met zijn komst in 1972 en later als eindredacteur het tijdschrift over
een dieptepunt heen geholpen, door de verregaande artistieke verbetering van de opmaak
en inspelend op de nieuwe reproductietechnieken. Ook zijn bijdragen in proza en poëzie
ondersteunden de lijn van Hans Warren. Inspirerend waren steeds zijn ideeën over onze
bijzondere nummers. Het bloed van de achterkleinzoon van de zouaaf Dries Polle kroop
ook in onze kolommen, gelukkig, waar het niet kon gaan. Kees Cijsouw is redactiesecre
taris geweest sedert 1973. Voor het tijdschrift was hij vooral de onmisbare praktische
journalist, die met ideeën en briefjes mensen aan het werk zette. Velen weten hoe een tijd
schrift als dit er moet uitzien, maar Kees weet dat auteurs vinden iets heel anders is. Ook
zijn satirische rubriek Tijdschrift getuigde van zijn journalistieke talent.
Het familieportret wordt nu weer aangevuld. Met Wim Hofman, adjunct-directeur van de
Zeeuwse Culturele Raad, auteur van kinderboeken, beeldend kunstenaar, verbonden aan
het voormalige tijdschrift Slib, en met Dolf Snel, redacteur van de Provinciale Zeeuwse
Courant en ex-Haags redacteur van deze krant, hoopt de redactie behoud en vernieuwing
te blijven nastreven.
