VANDALISME
24
Iedere keer als ik er aan denk, grijpt woede me naar de keel.
Woede voor iets waar ik met mijn verstand niet bij kan. Is het
botte vernielzucht? Wat is het? Het gaat om het hart van de
Abdij te Middelburg, de Kloostergang, evenals de andere ge
bouwen in een periode van 25 jaar met liefde en zorg door ar
chitect, zijn medewerkers, timmerlieden, metselaars, leidek
kers, beeldhouwers, glazeniers (bedoeld de mensen die voor
het glas in lood zorgden) gerestaureerd. Wie doen het: een
groep van jongens tussen 14 en 1 6 jaar die in een soort wedij
ver met een soort bokshandschoen deze ruitjes instompen
liefst op de kruisverbinding van het lood, waardoor bij een
goed gerichte stomp 4 raampjes tegelijk vernield worden. Po
litie en Rijksgebouwendienst zijn op de hoogte. Schade tot nu
toe over def 10.000. Er worden nu maatregelen genomen, die
de toegang tot de gebouwen, die toch al minimaal is, verder
zullen beperken. Gebouwen die met gemeenschapsgelden
zijn hersteld en vernieuwd. Ik ben ongerust. Ik kan het Jan van
Nijlen niet nazeggen, die zijn „Dialoog in de lente" begint met:
- Alles is nutteloos: smeken en wenen
maar eindigt:
- Zie toch hoe alles liefheeft, speelt en kust.
Zaagt gij dan nooit in blauwen lentemorgen
een weide in bloei? Ben ik dan ongerust?
M. P. d. B.
