schets van het jongste verleden van het middelburgs gymnasium
115
straat waren niet hecht, al hadden som
mige docenten combinaties van uren
aan beide scholen. Toch was opmerke
lijk dat de meeste combinaties van uren
bestonden uit Gymnasium-Mulolessen
en Gymnasium-Kweekschoollessen.
Slechts weinig docenten hadden een
volledige betrekking aan de school. De
dreigende vermindering van het leerlin
gen-aantal, de publicaties over onder
wijsvernieuwingen, Mammoetwet, de
komst van een nieuwe 'HBS met latijn'
deed het Mac Luhan effect gevoelen,
"The medium is the message". De ver
wachting van het nieuwe werd de bood
schap. En dat gold zeker voor de be-
stuurderen. De grote motor achter het
fusie idee was de burgemeester van
Middelburg, Mr. J. Drijber.
Diverse inspraakprocedures werden in
gang gezet. De docenten werden ont
vangen op het stadhuis, hun angsten
werden ontzenuwd. Het Gymnasium
zou blijven bestaan maar als afdeling
van een op te richten scholengemeen
schap. De besprekingen vonden plaats
op 23 februari en 13 september 1967.
Het tijdvak 1967-1981 is de periode Pos,
dat betekent dat de begrippen Pos en
Gymnasium synoniemen werden! In de
nieuwe school kwamen drie afdelingen,
een daarvan was de afdeling Pos (vwo).
Collega Pos deed in 1941 docteraal klas
sieken aan de Gemeentelijke Universi
teit van Amsterdam, zijn belangstelling
voor de Egyptologie moge niet onver
meld blijven. Door het niet onderteke
nen van de ambtenarenverklaring, door
geen steun te verlenen aan de bezetter,
veroordeelde hij zichzelf tot werkeloos
heid. De rechtzinnige Pos begon zich af
te tekenen. Door een gelukkig toeval kon
hij een baan bemachtigen aan een niet
gecontroleerde school.
Reeds tijdens de oorlog had Pos gesolli
citeerd naar Middelburg; antwoord had
hij nooit ontvangenNa de oorlog richtte
Pos zijn onderwijsblik op het verre Insu-
linde, maar zover kwam het niet. Hij
werd opgeroepen in Middelburg; hij
kwam als eerste op de voordracht en
werd door rector Fortgens 'ongezien'
voor benoeming voorgedragen.
Op 1 september 1945 werd Pos door de
Middelburgse Gemeenteraad benoemd.
Voor de jonge Pos was het eerste bezoek
aan het Gymnasium een haast niet te
vergeten gebeurtenis. De ontvangst
vond plaats in de hal van het Gymna
siumgebouw. Deze ruimte werd groten
deels in beslag genomen door een grote
ouderwetse tafel, waaronder een grote
verzameling nachtspiegels, gevuld en
wel! Luctor et Emergo, de eerste kennis
making was voor de hoofdstedelijke Pos
wel wat erg Zeeuws. Gevlucht voor het
wassende water bivakkeerde de Wal-
cherse plattelandsbevolking onder an
dere in het Gymnasiumgebouw.
Na 2 a 3 jaar had Pos het in Zeeland wel
gezien. Hij miste de drukte van de grote
stad. De school vond hij saai, de leerlin
gen van de school incluis. Een terug naar
Amsterdam stond voorop. Maar de 'fa
milie' besliste anders, Pos bleef in Mid
delburg.
In 1961 maakte ik voor het eerst kennis
met Pos. Hij was een van degenen die
spontaan reageerde op de komst van
een nieuwkomer. Van nieuwe docenten
werd niet verwacht dat ze deelnamen
aan de discussies tijdens de koffiepauze.
Dus observatie bleef over. Dat was
meestal ook datgene wat Pos deed. Tij
dens de ochtendpauze werden door de
collegae vaak zeer wetenschappelijke
onderwerpen bediscussieerd. Pos
mengde zich meestal alleen in het ge
sprek, als het noodzakelijk was mee te
delen, dat het aangesneden onderwerp
recentelijk uitvoerig was besproken in
de NRC, of soms gaf hij een andere bron
vermelding. Dit wekte vaak zowel onge
noegen als hilariteit op. Pos nam afstand
in de tijd, en hij kende de klassieke voor
beelden.
Hij leek nors en stuurs en weinig vrien
delijk. Degenen die hem kennen weten
beter. Als collega, zowel als conrector
heeft hij de gewoonte zonder omwegen,
direct, iets aan te kaarten. Vooral jonge
docenten schrokken daarvan, maar zij
leerden ook de andere kant van Pos ken
nen.
Dit was de Pos die met de leerlingen de
strijd aanbond voor het behoud van het
zelfstandige Gymnasium, strijdend, niet
willen toegeven, niet voor zichzelf, maar
voor het Gymnasiale onderwijs. Niet on
vermeld mag blijven dat het voorname
lijk Pos' werk is geweest dat in de nieuwe
Stedelijke Scholengemeenschap het
Gymnasium grotendeels een gymna
siaal karakter heeft behouden, uiteraard
met steun van de docenten.
In het verslag van de Stedelijke Scholen
gemeenschap 1969-1972 deed de nieu
we rector van het Gymnasium Drs. E.
Kuiper uitvoerig verslag van defusie van
scholen.
Scholieren voor het gymnasium „in rouw".
