de „smidse" van kees keijzer 97 nium gaat werken is het resultaat ge heel anders. Met ruw en ongevormd metaal ga je zo aan de gang, je zet het in elkaar op een bepaalde manier. De eindvorm is er nog niet, groeit onder je handen. De bronsgieter met zijn „vloei bare" techniek echter legt de reeds be staande vorm vast, bevestigt die slechts technisch. Invloeden? Keijzer denkt gemakkelijk beïnvloed baar te zijn, doch heeft daarbij geen grote of speciale voorkeuren. Op 't Gym komt men al in de tweede klas in aanra king met het oude cultuurgoed. Hij her innert zich nog goed dat mozaïekwer ken aan de orde kwamen en dat hij toen dacht: zoiets zou ik wel willen. Zijn inte resses liggen dan ook bij de volle door snee der culturen alle eeuwen door. Mi chel Angelo is even belangrijk voor hem als Brancusi of Miro, en een Henry Moore. Christo's werk doet hem wat: dat gordijn door de V.S. en het „inpak- De Radarbloem. (Oostkapelle, L.O.-school) ken" van zo'n wolkenkrabber. Het gaat om de vormen op zich. Het goede werk is tijdeloos. Wat herkennen we niet een verwantschappen met Afrikaanse en Indiaanse kunst, hoe oud ook, zelfs pre- Columbiaans. Zo was er op de jongste tentoonstelling één zijner werken - een houten boom met ijzeren vleugels - „vi taliteit" genaamd, een de eeuwen over spannend natuurlijk motief, en zo grijpt hij geregeld naar abstracties, weerge geven enerzijds robuust en krachtig, anderzijds fijnzinnig geladen en subtiel afgewerkt, waarbij de toeschouwer wordt uitgedaagd zijn eigen bevinding naast die van de kunstenaarte plaatsen. Het non-figuratieve zegt hij, dwingt de mensen tot nadenken, het kan geen kwaad dat werk irriteert, uitdaagt waar men het moet plaatsen. Die opvatting past bij mijn eigenwijze stijl. Tentoongesteld Het is verleidelijk veel uit de recente overzichtstentoonstelling van zo'n 30 jaar naar voren te halen, want onder de 39 tentoongestelde werken waren vele verrassingen. Zo een indrukwekkende „De prijs van de glorie", een vaandel ge rafeld en doorzeefd, met kleine dode li chamen hangende in een het doorscho ten symboliserende raster, de prijs die elk gevechtsvaandel betaalt. Of een an- Beertje Pippeloentje. (Kleuterschool de Kolibri, Vlissingen)

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1983 | | pagina 17