EEN WERELDPODIUM VOOR DE KUNST; DE GRAANBEURS, MIDDELBURGS MOOISTE MONUMENT Art Keizer Middelburg is een groot aantal monumenten rijk. De Kuiperspoort, het Abdijcomplex en de Kloveniersdoelen zijn maar enkele voorbeelden van oude gebouwen die het waard zijn eens bezichtigd te worden. Met name het gotische stadhuis met zijn vlees hal geniet meer dan alleen plaatselijke bekendheid. Graanbeurs Minder bekend is de Graanbeurs op het Damplein. Dit pseudo-monumentale paviljoentje, een verhoogde vloer over dekt door een leien dak op 14 zuiltjes, ziet er weliswaar stokoud uit, maar staat daar pas zo'n 25 jaar. Nadat een oud stratenblok met een graanbeurs te gen de vlakte was gegooid, verrees dit optrekje midden op de ontstane open plek om de kaalslag enigszins te ca moufleren en de ruimte een accent te geven. Men noemde het „Graanbeurs" maar het semi-authentieke bouwsel is nooit als zodanig in gebruik geweest. En iedereen kan de verbasterde bouw stijl als kitsch herkennen. Toch heeft het gebouwtje de status van beschermd monument gekregen nadat de in Middelburg wonende kunstenaar Marinus Boezem er zijn „Wereldpo dium voor de Kunst" begon. Hij heeftop 6 februari 1976 het gebouwtje „ge woon geclaimd, zonder de gemeente er ook maar enigszins in te kennen en zon der er toestemming voor te vragen", door de bestrating op te breken en er een openingssteen met de tekst „Podio del Mondo per l'Arte" voor in de plaats te leggen. Over dit gebaar, de creatieve actie van een zich informeel opstellend kunstenaar, kwamen vragen in de Mid delburgse gemeenteraad; of Boezem wel zo maar openbaar plaveisel mocht opbreken om het door kunst te vervan gen?? Pas na veel moeite kreeg hij in 1 977 toestemming om de vloer van het gebouwtje te gebruiken als podium waar kunstenaars hun stellingen, op vattingen en werken kunnen poneren. Middelburg kreeg er een nieuwtje bij en is uiteindelijk best trots op zijn aldus verworven cultuurgoed. Er werd haast gemaakt deze nog geen 30 jaar oude architectuur op de al zo gevulde monu mentenlijst te plaatsen. De VVV-folder vermeldt fier dat Middelburg ook een monument voor hedendaagse kunst bezit. Iedere extra attractie is in een toe ristenstad welkom. Gebeitelde visies Intussen is Middelburg sinds Boezem de onooglijke „Graanbeurs" omdoopte in „Podio del Mondo per l'Arte", heel wat magistrale kunstwerken rijker. Elk jaar leggen enkele kunstenaars hun in steen gebeitelde visies neer in de vloer van het optrekje en zo ontstaat er een collectief van levende ideeën, denk beelden van moderne kunst, die be waard zullen blijven voor de toekomst. Boezem weet al hoe hij zijn instituut voor „Actuele Kunst en de Toekomstige Avant-Garde" gaat sluiten. Hij zal in het midden van het podium een bronzen paaltje slaan. Nog zo'n paaltje komt er onder, aan de andere kant van de we reld in Nieuw-Zeeland. Vanaf dat mo ment zullen deze paaltjes de nieuwe draaias van de wereldbol markeren. Volgens het lumineuze idee zal de we reldschokkende actie van het Paaltje Slaan ervoor zorgen dat binnen afzien bare tijd alles om Middelburg zal draaien; het magisch centrum voor de hedendaagse kunst in de wereld. Moderne kunst De kunstverzameling die hier in acht jaar bijeen is gebracht, heeft een hoop goede boodschappen te vertellen. Boe zem zegt er zelf over dat hij de maat schappij-kritische kant van kunst en de kwaliteit van het neergelegde idee aan de orde wil stellen. Men is daar voor beeldig in geslaagd. Weliswaar moeten we de maatschappij-kritische kant van de meeste gedachtestenen aan de on derkant vermoeden, maar hoe het ook zij, het is zeker zo dat de kwaliteit van het neergelegde idee bij alle bijdragen duidelijk aan de oppervlakte treedt. Dat kan ook niet anders, want Boezem ver zorgt hoogst persoonlijk deselectie van kunstenaars die een steen mogen leg gen. Middels allerhand lezenswaardige en leerzame visies van de genodigde beroemdheden, zoals Boezem'szwager Willem Buijs, geraakt de beschouwer van het Podio op een hoger plan. Dank zij dit podium weten we nu waar de arm van de Venus van Milo werd terugge vonden; dankzij de kruislocatie van Ewert Hilgemann kunnen we constate ren dat de zon in Middelburg in het we sten ondergaat. Willem Buijs heeft klaarblijkelijk getwijfeld of hij über haupt wel een idee had en hij heeft dit op onnavolgbare wijze vastgelegd in zijn stenen YES/ NO. De Random Artist Herman de Vries liet op grond van toe val het „Hic et Ubique" uit zijn brein rol len, dat hij vertaalde in „Here and Eve rywhere". Van dode taal naar levende kunst, hier, daar, everywaarll! Iemand die nog meer respect afdwingt is Erne sto Tatafiori, die aan de hoeken van het paviljoentje veren bevestigde waarbij hij vond dat het podium nu kon opvlie gen. En ook wil ik nogmaals refereren aan die paaltjes en draaias, weet u wel; een idee waar de Italiaanse kunstenaar Manzoni, die in '61 de aarde tot zijn kunstwerk verklaarde door er een sok kel op te zetten, niet aan kan tippen. Boter, kaas en eieren Naar aanleiding van een artikeltje in de Volkskrant van 5 juni, kwam ik in ge sprek met de jonge kunstenaar Wielaert die zich geroepen voelde zijn steen bij te dragen aan de verheven stellingna-

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1984 | | pagina 20