over boeken
147
meer mee" als treinliteratuur bij mij, ge
troffen werd door het prachtige stads
gezichtvan Deventer aan de IJssel, de ri
vier waar Chris en Jo van Schagen op uit
keken in hun voorlaatste woning?
In 1985 werd het eerste deel uitgegeven:
een poëzieselectie onder de titel Wat dit
blijfsel overbleef".
In 1987 volgt derde en laatste deel van
het archief Van Schagen, waarin corres
pondentie, een bibliografie en een keuze
uit Van Schagens beeldend werk bijeen
gebracht zullen worden.
A. J. de V.
Het huis Trouvaille te Domburg, tot aan zijn dood het zomerverblijf van Chris en Jo van Schagen.
meer over Van Schagen dan het infor
matie over Bloem geeft. Maar een aardi
ge zelf-analyse is het wel. Dat opkijken
tegen grotere geesten in zijn vak doet
Van Schagen vaker:
„Hoezeer ik ook mezelf als auteur waar
deer, Ida Gerhardt staat als dichteres
een stuk hoger. Even ver als zij boven mij
staat, staat Vasalis weer boven haar -
waar zit dat in?"
Waarom vind ik de verhalen over vroe
ger, over de familie, over mensen en din
gen die Van Schagen heeft gekend, be
ter dan bijvoorbeeld de meeste aforis
men of de verhandelingen over kleuren,
over letters, over versvormen? Het ant
woord lees ik bij Hans Warren (PZC 31
mei 1 986), die zegt: „In het vastleggen
van die herinneringsbeelden is hij opzijn
best - dan ging het in zijn voordeel wer
ken dat hij teveel een dichterlijke ziel
was om prozaschrijver te kunnen zijn".
Van Schagen, een schrijver van poëtisch
proza, dat stemmingen opwekt en herin
neringen doet beleven. Een dichter en
schrijver, die terecht geëerd wordt met
eigen archief, dat volgend jaar volledig
is.
Het motto van dit deel II luidt: „Als ik
dood ben, niemand zal me missen. Maar
ik zal mezelf zo missen". Dat de eerste
regel van dit aforisme niet waar is, weet
u inmiddels.
Voor de fotobiografie heeft Van Scha
gen, samen met uitgever Wim Hazeu, de
foto's uitgezocht en van onderschriften
voorzien.
De eerste foto laat grootvader Van Scha
gen zien met z'n tweede vrouw Kaatje in
Oostkapelle; de laatste is een plaatje van
Van Schagen, Hazeu en Wineke op het
terras van het Badpaviljoen in Domburg,
augustus 1 984.
De fotografe is Van Schagens tweede
vrouw, Jo.
Afgezien van die twee plaatsen, die nu
één gemeente vormen, staan in de foto
onderschriften andere plaatsnamen ver
meld, in en buiten Zeeland, die levensfa
sen van de familie Van Schagen en later
van Van Schagen en zijn eerste en twee
de echtgenote markeren:
Vlissingen, Middelburg, Den Haag, Vier
houten, Rotterdam, Maarssen, Leerdam
en Deventer.
Was het toeval, dat ik, tijdens een lange
treinreis naar Zwolle, met „Ik doe niet
