philip en robert Sidney, gouverneurs van vlissingen
Barbara Gamage, echtgenote van Robert, met zes kinderen.
deren op hem wachtten. Van 1 587 tot
1 602 werden uit zijn huwelijk met Bar
bara elf kinderen geboren, drie zonen
(William, Henry, Robert) en acht doch
ters (Mary, Katherine, Elizabeth, Philip-
pa, Bridget, Alice, Barbara, Vere). Zoals
het in die tijd „natuurlijk" ging overleef
den vijf kinderen de ouders. Op Pens-
hurst Place is er een charmant portret
van Barbara Gamage met zes kinderen.
Rowland Whyte, een huisvriend van de
Sidneys, was niet de enige die een op
merking maakte over de "sweet chil
dren" van de Sidneys. Bewonderend
sprak hij "such a sight can a man see
nowhere else" dan op Penshurst Place.
De oudste zoon, William, werd in Vlis
singen geboren en als Engels burger ge
naturaliseerd door een decreet van het
parlement. Hoe graag Barbara zich ook
naar Vlissingen wilde begeven, voerde
zij dat voornemen niet altijd uit: zij was
bang voor het Vlissingse klimaat. Verder
speelde het probleem van het onder
brengen van de kinderen in Engeland
een rol.
Robert is van zijn benoeming af tot de
opheffing van de regeling van de pand
steden in 1 61 6 gouverneur van Vlissin
gen geweest. Oldenbarnevelt was het
die gezorgd heeft dat de Republiek van
deze kwellende banden werd verlost. In
de perioden dat Robert niet in Vlissingen
verbleef werd hij vervangen door een
lieutenant-governor; over de hele
ambtsperiode zijn het er vier geweest.
De plaatsvervanger van wie Sidney het
meeste plezier had was sir William
Browne die in deze functie diende van
1 598 af tot zijn dood in 1 611Hij bracht
sir Robert op de hoogte van de stroom
van geruchten die Vlissingen passeerde
en was zelfs geïnformeerd over de ge
heime onderhandelingen die Jacobus I
voerde met Spanje. Het is dan ook geen
wonder dat Vlissingen in deze tijd "the
whispering gallery of the Netherlands"
wordt genoemd. Browne - getrouwd
met een Nederlandse - had de zaak der
Nederlanden gediend sedert de directe
betrokkenheid van de Engelsen in 1 585.
Hij was een man die typisch in het tijd
perk van Elizabeth paste, voor wie de
Spaanse koning de aartsvijand was. De
vredespolitiek van Jacobus was hem
een gruwel, maar hij moest met lede
ogen aanzien dat het vredesverdrag tus
sen Spanje en Engeland in 1604 werd
gesloten. Vrede sluiten betekende voor
hem met open ogen in de val lopen. Na
zijn dood nam sir John Throckmorton
zijn plaats in. Shaw, de uitgever van de
correspondentie, zegt dat het net is of er
dan een koude wind over de correspon
dentie gaat waaien, een vervelende pe
dante puritein neemt de plaats in van
een goed geïnformeerd, dapper en le
vendig soldaat. Ook de Vlissinger Nico-
laas de Blocq, geheim agent van de staf
van het Engels garnizoen, kan in de ogen
van Shaw geen genade vinden; zijn brie
ven worden pretentieuse humbug ge
noemd.
Koning Jacobus I (1566-1625).
Robert Sidney als peer.
