zeeuws landschap 50 jaar 206
zelfs nooit gekocht. Vele verwikkelingen
rond de verkoopprijs waren hiervan de
oorzaak. Uiteindelijk heeft de uitgebrei
de aandacht voordit gebied ertoe geleid
dat „Hoogduin" behouden is gebleven
en nog steeds een parel is in de Walcher-
se manteling.
Natuurbescherming 1936-1986
De positie van de natuurbescherming
was 50 jaar geleden geheel anders dan
nu. Sinds 1970 behoren de natuurge
bieden in gemeentelijke bestemmings
plannen veiliggesteld te zijn. Daarvóór
werd - sinds 1942 - gebruik gemaakt
van een lijst van natuurgebieden: de zo
genaamde meldingsgebieden. Voor de
ze gebieden gold een meldingsplicht.
Dit hield ondermeer in dat elk werk, dat
in deze natuurgebieden uitgevoerd zou
worden, te voren gemeld moest worden.
Deze werken werden getoetst op hun
eventueel schadelijk effect voor het na
tuurgebied. De bedoeling hiervan was
dat er steeds tijdig beschermend kon
worden opgetreden.
Eén van de eerste brieven die de stich-
tikng in 1936 te behandelen kreeg be
helsde een verzoek van de directeur van
Staatsbosbeheer. De stichting werd uit-
Clingepolder, laatste aankoop Stichting Het Zeeuwse Landschap. Foto: F. M. M. van Pelt.
genodigd steun te verlenen bij een in
ventarisatie in Zeeland van gebieden
waarvan het behoud gewenst was. Het
ging om gebieden die beschouwd wer
den als „terrein met natuurschoon, zoals
landgoederen en bossen, en terreinen
met wetenschappelijke waarde zoals
moerassen en duinen, of met waarden
op het gebied van de geologie, botanie,
ornithologie en zoölogie en om terreinen
met historische waarden zoals histori
sche begraafplaatsen."
De voorzitter van Het Zeeuwse Land
schap was tevens voorzitter van het Ko
ninklijk Zeeuwsch Genootschap der
Wetenschappen. Hij stelde een commis
sie bij het genootschap in die de bedoel
de gebieden moest gaan inventariseren.
Deze werkzaamheden leidden uiteinde
lijk tot een eerste lijst van natuurgebie
den in Zeeland, die uitgegeven werd
door de Rijksdienst van het Nationaal
Plan in 1942. De bescherming van na
tuur en landschapswaarden door middel
van deze lijst is helaas niet adequaat ge
bleken. Een aantal belangrijke reserva
ten zijn verdwenen zoals de eendenkooi
bij Ellemeet, de ondergelopen Calands-
polder en Sebastiaan de Langepolder en
de Kaloot.
Inde loop van de tijd is de lijst herhaalde
malen aangepast en aanzienlijk uitge
breid, ondermeer in overleg met de Pro
vinciale Planologische Dienst die werd
ingesteld in 1 943. Naast de functie van
bescherming van natuurgebieden ging
de lijst in de loop van de tijd meer en
meer functioneren als basis voor het
aankoopbeleid van de natuurbescher
mingsorganisaties. De lijst werd het
laatst herzien in 1979 en besproken in
het Provinciaal Overleg Aankoop Na
tuurgebieden dat inmiddels onder voor
zitterschap stond van een gedeputeerde
van de provincie Zeeland. In dit overleg
werd afgesproken dat de provincie werd
verdeeld in invloedssferen (aandachts
gebieden). Dit houdt in dat de aanko
pende partijen: Staatsbosbeheer, Na
tuurmonumenten en HetZeeuwse Land
schap zich in de eerste plaats gaan rich
ten op de verwerving van waardevolle
terreinen in de afgesproken regio. Hier
door kan het terreinbezit meer gecon
centreerd worden, hetgeen de doelma
tigheid van het beheer ten goede komt.
Groei van het bezit
In de afgelopen jaren is de stichting inal-
le delen van Zeeland betrokken geweest
bij de bescherming van bedreigde na-
