„de zeeuwse uitdaging" 168 Landschap Zeeuwsch-Vlaanderen. luisteren naar de signalen van buitenaf, zich gesteld ziet voor de uitdaging die ontwikkeling te keren. Daarbij gaat het niet alleen om een enkel initiatief of vooruit te schuiven beleidsveld, zoals wegverbindingen, maar juist om meer. Zeeland verder ontwikkelen omwille van de ontwikkeling tast nodeloos het goede in Zeeland aan en zal na korte termijn weer op veel weerstand stuiten. Het samenstellen van een goed samen hang vertonend Provinciaal Ontwikke- lings Plan is een eerste uitdaging, het willen of kunnen realiseren een tweede. Financieel vergt het de nodige inspan ning en brengt voor de provinciale be groting ongetwijfeld keuzes met zich mee die tot nu toe of ontlopen werden of niet tot stand kwamen bij gebrek aan voldoende overeenstemming. De derde uitdaging schuilt naar mijn mening in de vraag of wij in staat zijn welvaart en welzijnsaspecten in een nieuw licht te bezien en de symbiose in plaats van tegenstelling te willen on derstrepen. De grootste uitdaging is echter gelegen bij de politieke aspecten. Wie praat over „ontwikkeling van Zeeland" moet voor een goed begrip eigenlijk teruggaan naar de periode, waarin zij werd geïni tieerd. Aan het eind van de 50er jaren, waar de totstandkoming van de Delta wet maar ook de regionale ontwikke lingspolitiek de stoot tot een reeks grootschalige ontwikkelingen beteken de, werd door politiek Zeeland vrijwel unaniem een nieuwe ontwikkeling na gestreefd. Die consensus over de vraag waar Zee land naar toe koerste duurde tot het be gin van de jaren '70. Incidentele en structurele ontwikkelingen - anders denken over groei - Club van Rome - welzijn versus welvaart - bewuste keuze voor polarisatie - veroorzaakte een breuk in de politieke consensus. Die an dere trend vond zijn hoogtepunt in de periode '78-'82 - geen kerncentrales meer - geen wegenuitbreidingen - as falt versus cultuur - weg met toeristen. Mede door de hoge werkloosheid in de afgelopen jaren kon deze trend weer omgebogen worden. Gevolg: werkgele- genheidsfonds - tweede kerncentrale - toeristen welkom! - versnelde wegen aanleg en extra onderhoud. De vraag komt op of wij te maken heb ben met de ongrijpbaarheid van de slin ger van een pendule, die hoe je het wendt of keert na een hoogtepunt weer een tegenovergesteld hoogtepunt op zoekt, of dat de vergelijking meer ge zocht moet worden in de koers van een schip dat vaart volgens de koers die op de brug bepaald wordt. Ik hou het maar op het laatste, al is het wel van het groot ste belang voor schip, bemanning en la ding dat de koers in consensus wordt vastgesteld. Dat lijkt of is misschien een voudig, maar ik denk dat het bereiken van echte consensus de grootste uitda ging is. Samenvatting 1. Bij het aangeven van de prioriteiten van het provinciaal beleid in de pe riode 1987-1991 aan de hand van „Harmonie in Zeeland" is het ge wenst dat dit gebeurt op basis van een gemeenschappelijke visie op de toekomst van Zeeland. 2. Hierbij dienen zowel de externe aan bevelingen te worden betrokken als de eigen mening over wat de sterke en zwakke punten van onze provin cie zijn. 3. Het bovengenoemde leidt tot de conclusie dat de provincie een actief beleid dient te formuleren wat kan leiden tot versterking van de provin cie en het weer tot stand brengen van een vestigingsoverschot in plaats van een vertrekoverschot. 4. Er dient met externe hulp een Provin ciaal Ontwikkelings Plan samenge steld te worden, waarin een symbio se van welvaart en welzijn wordt na gestreefd. 5. Teneinde de ontwikkeling ook op langere termijn te kunnen voortzet ten is het van het grootste belang dat hierover consensus wordt bereikt tussen de belangrijkste politieke stromingen. Tekst van een toespraak gehouden op 15 juni jl. voor de Kring Midden-Zeeland van het Ned. Chr. Werkgeversverbond (NCW).

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1987 | | pagina 16