over dijken op deltahoogte, grenspalen en de stichting van een dorp
181
Onthulling van de gedenksteen door gedeputeerde voor waterstaatszaken J. D. de Voogd. Rechts van hem de
dijkgraaf van het waterschap Hulster Ambacht K. J. A. baron Collot d'Escury.
De gedenksteen op de uitwateringssluis van de Hertogin Hedwigepolder, gebouwd in 1986.
werd als gift geschonken door het huis
Arenberg. Half maart 1 91 0 werd met de
bouw van de kerk begonnen terwijl het
kerkhof aan het eind van deze maand
klaar was gekomen. De bouw van de
kerk en toren hebben bij elkaar een jaar
geduurd. De kerkwijding vond plaats op
4 september 1911 door Ant. Stillemans,
bisschop van Gent. De dag daarop werd
op grootse wijze feest gevierd. Patroon
van de kerk en parochie is de heilige En-
gelbertus, „gedaan ter gedachtenis van
zijn Doorluchtige Hoogheid de Hertog,
Monseigneur Engelbert van Arenberg,
die de grote weldoener is geweest van
kerk en parochie, en door wiens edel
moedige steun de kerk en pastorij tot
stand zijn kunnen komen". De straat
naar de kerk werd ook naar de heilige
genoemd. In het hoogkoor van de kerk
werd voor de hertog en zijn vrouw een
tribune of loge ingericht met speciale
zetels en de wapens van hun geslachten.
Mij verdiepend in de geschiedenis van
de bedijking van de Hertogin Hedwige
polder en de stichting van de parochie
Prosperpolder kwam het mij voor of de
middeleeuwen waren teruggekeerd. De
heer van het gebied en de bisschop
zorgden respectievelijk voor de exploi
tatie van de grond en de stichting van de
kerk. De bouw van het bedehuis werd
mede mogelijk gemaakt door de heer.
De polder werd op ouderwetse wijze,
met veel mankracht, bedijkt. De verblij
ven van de arbeiders waren zeer primi
tief. Aan de „heerschappij" van de Aren-
bergen kwam een eind in de jaren 1 921/
22. Door ruiling van hun domeinen wa
ren de hertogen van Arenberg prinsen
van Duitse nationaliteit en vervulden in
1914-1918 hun dienstplicht in het
Duitse leger. Volgens de wet van 1 921
werden de goederen van personen van
o.a. Duitse nationaliteit eigendom van
de Belgische staat. Zij werden in het
openbaar verkocht of kwamen voor een
deel in handen van de staat. De goede
ren in het Waasland werden meestal
door de pachters gekocht. „Zo mag men
aannemen dat, voor het Waasland, de
geschiedenis van het Huis van Arenberg
een einde genomen heeft in de jaren
1 921/1 922 en dat Engelbert, Marie, 9e
hertog van Arenberg, de laatste grond
bezitter in het Waasland is geweest", al
dus Buvé in zijn al eerder aangehaald ar
tikel over de hertogen van Arenberg.
