LITERAIRE
WANDELING
DOOR
VLISSINGEN
wie schrijft daar?
189
UITGEGEVEN IER GEIEGENHEID
VAN DE 250-5TE GEBOORTEDAG VAN BETJE WOlFf
Lurv en Lurvje. De kranten worden ver
spreid in de periode rond de kinderboe
kenweek en ze zijn meestal thematisch
samengesteld. Zo was in 1987 het on
derwerp „dieren", terwijl dit jaar de re
dactie aansluiting heeft gezocht bij het
landelijke thema in de Kinderboeken
week: „musea". Deze kranten kunnen
onder meer gemaakt worden dank zij
een subsidie van de Provincie Zeeland.
In het kader van de culturele uitwisseling
Vlaanderen, West-Vlaanderen en Zee
land werd dit jaar op provinciaal niveau
meegewerkt aan de organsatie van een
studiedag lover het Vlaamse en Noord
nederlandse kinderboek te Brugge. Dr.
Jan van Coillie hield een algemene inlei
ding, waarin hij de verschillen tussen de
Nederlandse en Vlaamse kinderboeken
behandelde. Daarna hielden de aanwe
zigen zich in groepen bezig metverschil-
lende onderwerpen: de criteria waarmee
kinderboeken beoordeeld worden, boe
ken op school en dergelijke. Ook discus
sieerden kinderen uit de drie provincies
over enkele boeken uit Nederland en
Vlaanderen.
Op verschillende manieren wordt gepro
beerd de interesse voor de literatuur op
te wekken. In Middelburg start de Stich
ting Educatie Zeeland Noord binnenkort
met een cursus Nederlandse literatuur;
in Goes begint een cursus korte verhalen
schrijven onder leiding van de publiciste
Sarah Verroen; het Algemeen Neder
lands Verbond organiseert binnenkort
weer een contactdag voor jonge mensen
die hun eerste gedichten bekend willen
maken; in Vlissngen organiseert de
Openbare Bibliotheek momenteel een
Amateurs Schrijvers Festival waarvoor
Zeeuwse amateurschrijvers vier kilo be
schreven papier leverden.
Iemand noemde de amateurs de humus
van onze cultuur. De humuslaag lijkt in
Zeeland wel heel dikte worden. Er is dus
hoop, maar meestal schijnen de beste
teksten over Zeeland te komen van dich
ters die hier familiebanden hebben of
hadden en die hier hebben gewoond.
Verzoendag
In de bundel De hazen en andere gedich
ten van Ed Leeflang lezen we de volgen
de ontroerende regels:
De maan en de zon die kent ze wei,
die zweven vaak naast de Zeeiandbrug,
daarover rijden we heen, daarover rijden
we terug,
want eike zondag zijn wij weer ouders
van een kind dat jaren hetzelfde denkt:
zo leven wij in twee tijden, de ene traag
de andere vlug.
Fazanten en bergeenden en soms kluten
komen wij tegen in het middaglicht,
ook zij hebben zondag, geen tractor rolt,
de deuren van de schuren blijven dicht.
Maar de zon en de maan en de eb en de
vloed
beheersen de zondag en haar leven,
omdat zij 's avonds weer terug zijn moet
en wij slikkend van onze bestemming
lijken te worden ontheven. Zo moet
je dat wei noemen. Het komt
nooit goed.
Jacques Hamelink ontving dit jaar de
Constantijn Huygensprijs. Van hem ver
schijnt in november 1988 bij de Bezige
Bij de dichtbundel Asael's rust. Eén van
zijn laatste bundels Herinnering van het
verdwenen licht zit vol met herinnerin
gen aan zijn vader en aan Zeeuwsch-
Vlaanderen. Daarin lezen we bijvoor
beeld:
A/bezittende boerenrust van het iand
die nooit terugkomt (kon je niet horen van Boschkapeiie
en de Griete tot het Mauritsfort en hoe onder Isabe/lasluis
een versijpelende molenaarskar de avondgrens markeerde?),
dood kwarregat, ongetrooste weidierendrinkput, vlek
van herkomst Driewegen, tuin plee, eeuwige
kiezelfilter en slakkenregenbak,
het groet en zegent je.
Daar kunnen we het mee doen.
