herinneringen aan het wooldhuis 167
nia" bediend, was de centrale creatie
een lotusbloemlamp van mat Leerdam
glas. De bovenpanelen der vijf ronde ra
men waren van glas in lood met voor
stellingen van zeevogels (in 1944 ver
De burgemeester in zijn studeerkamer.
woest), door de toen bekende schilder
Luyt. De eveneens bekende Mien
Ruysch legde de tuin aan en de schrijf
ster/schilderes Rie Cramer werd aange
trokken om het cirkelvormige plafond
van het boudoir van mijn moeder met
bloemen op een zilveren achtergrond te
beschilderen. Dit laatste werd een artis
tiek werk, door kunstcritici besproken,
maar ging helaas verloren doordat de
Duitse bezetters het grijs verfden. Dit
team van nationale kunstenaars werd
door Roosenburg meegebracht. Zij ver
eeuwigden zichzelf met tekeningen in
ons gastenboek.
De bouw zelf werd aangenomen door de
Vlissinger C. van Leeuwen en alle vaklui
en arbeiders kwamen uit de stad of om
liggende dorpen. Na het leggen van de
eerste steen zou het nog een vol jaar du
ren voordat het huis en de rijweg er om
heen in september 1 932 gereed zouden
zijn: de ontvangstkamers en keukens op
de eerste verdieping, de kinderkamer,
slaapkamers en loggia op de tweede
etage, met op de derde de archiefruimte
en de ronde studeerkamer van de bouw
heer-burgemeester, als een kapiteins-
brug op een schip gebouwd, met het
unieke vergezicht over het gehele eiland
en 's avonds het elke minuut weerkeren
de licht van de Westkappelse vuurtoren.
Eerste steen gelegd door de schrijfster.
1931 de eerste steen kon worden ge
legd. Er moest klei van elders aange
voerd worden. Roosenburg maakte een
enorme kelderverdieping vijf meter on
der de geplande ronding van de boule-
vardweg, met een „sunken garden", ter
rassen, pergola's en een broeikas, die te
gen de westenwinden beschermd zou
den zijn, met de beide andere huizen,
„Waailust", voor de chauffeur, en „De
Zandlooper", voor de havendirecteur
Kuyck, tesamen in een beschermende
driehoek.
Terwijl zijn algehele plan uitstekend
was, maakte hij hier een fout. Die diepe
tuin bleek een soort fuik voor de heer
sende zeewinden te worden en jaar op
jaar woei de tuin enige malen zwart.
Voorde bouw van die ondergrondse ver
dieping moet Roosenburg echter een
profetische blik gehad hebben. Het wa
ren natuurlijke schuilkelders en het eer
ste jaar van de oorlog met zijn zware
bombardementen, woonden wij er met
verscheidene families dag en nacht in.
Verder werden voor de bouw moderne
materialen gebruikt: dubbele stalen ra
men van Braat in Delft en Bruynzeel par
ketvloeren: in de ronde ontvangstkamer,
waar 24 gasten aan een ronde tafel kon
den dineren, door personeel van „Britan-
