Boekbesprekingen
adelstand en de takken. De familie om
vat thans leden met de namen De
Jonge, De Jonge van Campens Nieuw-
land (deze heerlijkheid ligt op Noord-
Beveland), De Jonge van Ellemeet en
De Jonge van Zwijnsbergen (dit ligt in
Noord-Brabant). Voorts over de wa
pens, familiefondsen en bronnen.
Deel I van het familieboek bevat een
breed opgezet overzicht van de twaalf
generaties tegen de historische achter
grond van de 15de-19de eeuw. Het is
geschreven door jhr. mr. M. W. C. de
Jonge. Het overzicht is op verdienstelij
ke wijze samengesteld. Hier en daar
valt het nodige aan te merken (prof.
Leupen uit Amsterdam deed dit op
charmante wijze in het front van de
familie tijdens hun laatste reünie in
1989 te Zierikzee). Dat mag weinig af
doen aan de goede opzet en uitwer
king.
Deel II is zonder twijfel het meest aar
dige van het boek. Hier wordt het boek
uit 1924 vervolgt met beschrijvingen
van personen vanaf de 13de generatie
(19de eeuw). Niet alleen worden alle
naamsdragers tot en met de 17de ge
neratie uitvoerig beschreven, maar ook
alle aangetrouwden (jeugd, studie, be
roepen, funkties, onderscheidingen,
hobby's enz.). De beschrijvingen zijn in
het algemeen evenwichtig en in een
aantrekkelijke stijl geredigeerd. Zelfspot
en humor ontbreken niet.
De familie biedt een breed spectrum
aan meningen en opvattingen: van
P.v.d.A. tot R.P.F., van Gereformeerd
tot Rooms-Katholiek. Kortom: aan af
wisseling ontbreekt het niet. Vanzelf
sprekend hoort daar een zwart familie
schaap bij. Ditmaal een „rood"
exemplaar. W. C. de Jonge (1866-
1925) was Tweede Kamerlid, later
Eerste Kamerlid voor de S.D.A.P.
(Sociaal Democratische Arbeiders
Partij). Hij heeft ook in Zeeland
gesproken en liet zijn titel consequent
weg. Daar bleef het niet bij, hij stelde
voor die adellijke titels af te schaffen,
„wat in de familie niet erg werd
gewaardeerd" (blz. 205). Met groot
respect moet de houding van de
familie in de Tweede Wereldoorlog
worden genoemd. Velen namen aktief
deel aan het verzet of ae strijd tegen
de Duitsers en Japanners. Het werk is
fraai geïllustreerd met talrijke portretten,
groepsfoto's en andere afbeeldingen
H. Uil
ISAAC FARO
'fihev-esi van een
amaCeMl -(lenea lwG
O. <J
aan malie
Stth-;wks m 46
Brieven van een amateur-genealoog
aan Marie, door Isaac Faro, 43 blz.,
Slib-reeks, Zeeuws Kunstenaars
centrum, Middelburg 1989
Het 46ste nummer in de Slib-reeks is
een kostelijk boekje!
Drie brieven, van een inleiding en een
annotatie voorzien en over een periode
van 40 jaar geschreven, confronteren
de lezer met enkele aspecten van
Marie's liefdesleven. Vrij geciteerd met
de keus tussen een snelheids-mania
kale beleidsmacho en een behoorlijk
geschifte rancuneuze neuroot op een
oude fiets. Maar vooral geven deze
brieven een prachtig beeld van typisch
Zeeuwse (ambachtelijke) trekjes en
achtergronden; de echte auteur drijft
daar op milde wijze de spot mee, geeft
en passant rake beschrijvingen van het
Zeeuwse landschap en lijkt voor alles
een grote liefde voor Zeeland tot uiting
te brenqen. Zeer de moeite waard!
F. v. V.
A. J. A. ten Bruggencate. Een leven
voor de kunst: G. H. G. von Brucken
Fock(1859-1935)
Middelburg 1989. (Zeeuwse Katernen 4)
Verkrijgbaar bij het Zeeuws Kunste
naarscentrum en het Zeeuws Museum,
f 19,-.
Het vierde nummer van de serie
Zeeuwse Katernen, een serie die aan
dacht schenkt aan het Zeeuwse cultu
rele leven van het eind van de negen
tiende eeuw tot heden is een korte
monografie gewijd aan de Zeeuwse
componist-schilder Von Brucken Fock.
Eerder verschenen in deze serie stu
dies over de Middelburgse tekenaca
demie, moderen architectuur in Zee
land en de beeldende kunst in Zeeland
tussen 1940 en 1960.
De sober maar mooi uitgevoerde boek
jes waren tegelijkertijd catalogi bij ten
toonstellingen die door het Zeeuws
Kunstenaars Centrum in de Zeeuwse
Bibliotheek werden gehouden. Ondanks
het feit dat het ZKC na 15 jaar actieve
inzet voor het culturele leven in Zee
land wordt opgeheven, zal deze serie
waarschijnlijk onder een andere vorm
worden voortgezet. Het voortbestaan
van de bekende Slib-reeks die even
eens door het ZKC werd uitgegeven,
lijkt inmiddels verzekerd.
De monografie van Ten Bruggencate is
wat mager uitgevallen. Het grootste
gemis vind ik het ontbreken van een
discografie of verwijzing naar recente
uitvoeringen van het werk van Von
Brucken Fock zoals bijvoorbeeld in de
Zeeuwse Bibliotheek in 1985. Mij dunkt
dat met iets meer inspanning, een
monografie had geschreven kunnen
worden die aan deze Oblomov-achtige
figuur uit de Zeeuwse culturele wereld
meer recht had gedaan. Deze kritiek
hoeft, zeker gezien de prijs van het
boekje, de aankoopbeslissing geens
zins negatief te beïnvloeden.
P. v. d. V.
Zeeuws meisje (1904).
Houtskool op papier; 26 x 34,5 cm
Frans Hals-museum. Haarlem.
34
