De Schoone Waardin Ik denk ook dat er een flinke dosis nieuwsgierigheid meespeelt naar hoe die ander dat dan ervaart en hoe die kans ziet om datgene wat hij beleeft in vorm weer te geven. Ja, het is inderdaad het probleem van: hoe visualiseer je datgene wat voor jou het avontuur is. Dat is voor elke kunste naar weer anders. Zo'n Boudewijn Wolthuis b.v., die in Bellamy 19 heeft geëxposeerd, wiens werk ik bij toeval tegenkom via een boekje dat me wordt aangereikt op de Kunstrai en ik denk ineens van.„dit is niet Europees, deze kunst...en ik lees dan verder en ik zie dat die jongen ergens achteraf in Groningen werkt in een oude melkfabriek...nou, dan word ik zo geprikkeld in m'n nieuwsgierigheid, dat ik het zelf wil zien. Maar als ik daar naar toe reis en ik ontmoet die jongen, dan word ik alleen maar bevestigd in wat ik het eerste ervaren heb, namelijk dat hier iets aan de hand is, wat voor mij dat "avontuur" is. En.„ja...dan moet ik zoiets aan anderen laten zien en dan haal ik dat naar Vlissingen. Leon, jij hebt ook iets met vormgeving, dus architectuur moet jou ook wel iets zeggen. Hoe zie jij Zeeland wat dat betreft. Is het een provincie waar wel het een en ander mogelijk is of zou het wat jou betreft best anders mogen? Ik wandel soms met plezier door Middelburg heen. Dat is een echte eenheid. Ik denk, dat dat goed aangepakt is. Maar het is niet direct een stad, waar ik van de ene verbazing in de andere val. Vlissingen is op dit moment bezig met een groot renovatie plan. Er zijn projecten bij, waar ik enthousiast over ben - zoals een gedeelte van het Scheldeplein (de ronding vind ik minder spannend, maar die strakke elementen daarachter spreken me heel erg aan), de over kapping van de Jacobsstraat vind ik erg goed. Bij de overkapping van de Lange Zelke heb ik het gevoel, dat er een soort stalen worst tussen de woningen in geperst wordt. Waar ik me wel zorgen over maak zijn de ideeën over de hele Boulevard. We hebben een project gedaan, toentertijd....Kunst en architectuur vanuit het "constructi visme".„dat is een bepaalde stroming geweest. Toen zijn hier architecten geweest uit heel Europa...kunstenaars en architecten en die hebben een visie gegeven op hoe zij bouwen en dat ook zien. Daar was ook een architect uit Duitsland bij, die hier de moeite genomen heeft om twee weken door Zeeland heen te lopen en die Boulevard eens te bekijken. En vanuit een heel natuurlijke structuur, namelijk de golfslag, die de zee nalaat, wanneer die zich terugtrekt, een oplossing te kiezen voor de Boulevard. Zodat het land op een natuurlijke wijze als het ware overgaat in de zee en waarbij de mensen dat inderdaad ook optimaal beleven. Nou, wat zie je nu? Dat er gigan tische muren gebouwd worden ....een soort "sun-sight-city" noem ik het altijd maar ....met daarachter een heerlijke slagschaduw. Nou...en als je dan voldoende geld hebt, dan kun je daarvan genieten. Maar aan de andere kant lijkt de stad wel een soort krachtpatser, die allerlei versterkende middelen gebruikt om z'n spieren op te blazen, terwijl dat helemaal niet nodig is. Het is een stad die volledig uit z'n proporties aan het groeien is op die plaatsen. Tot slot, Leon, vertel nog even, wat dat unieke A-3-formaat-project inhoudt, dat nu al een paar seizoenen loopt. Het A-3-projekt houdt in, dat we elke kunstenaar, die exposeert in Bellamy 19 uitnodigen om op een A-3 formaat een grafisch werk te maken in een oplage van 50 stuks met daarnaast nog acht aparte drukken voor musea voor hedendaagse kunst. Het unieke daarvan is, dat wij natuurlijk de selectie van die kunstenaars doen - dat die kunstenaars dat A-3-grafisch werk op speciaal verzoek van ons doen en dat het direct gekoppeld is aan zo'n tentoonstelling. Mensen konden zich daarop abonneren, maar in vier of vijf dagen was dat abonnementenbestand al uitverkocht. Het project loopt nu al twee jaar en het is inkomensvormend voor kunste naars. Dat wil zeggen, dat het een gesloten cirkel is, waarbij het geld dat de sponsor en de abonnee's bij elkaar brengen rechtstreeks naar de kunstenaar gaat. Dus wat mij betreft is het een project, dat blijft door gaan. 95

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1992 | | pagina 17