Boekbesprekingen
Rammekens, zijn plaats in de rij kan
hernemen, niet in de Statenzaal, maar
in het Zeeuws Museum.
Een halve eeuw zal dan verstreken
zijn. In die periode zijn de inzichten
over het restaureren van oude
'monumenten' veranderd en lijkt
conserveren de overhand te krijgen op
het als nieuw terug-restaureren. Het is
echter zinloos die discussie ook tot de
behandeling van deze wandtapijten uit
te strekken. In 1955 werd besloten de
tapijten terug te brengen in hun
oorspronkelijke staat en in oude glorie
te herstellen. Aan die opdracht heeft
het Haarlemse atelier zich gehouden.
Halverwege de rit overschakelen op
een andere methodiek kan dus niet,
want de reeks tapijten vormt een
geheel.
Wat let u om een keer met dit boek
in de hand naar het Zeeuws Museum
te gaan en met de door van Swigchem
en Ploos verstrekte informatie een zo'n
tapijt eens grondig door te nemen? U
zult allerlei details ontdekken, die u
voorheen waren ontgaan.
B.T.
t
Station Viissingen. In 1894 geopend aan de Buitenhaven. Tijdens de Tweede
Wereldoorlog zodanig verwoest dat herstel onmogelijk was.
Christ Peters: Grepen uit
Vlissingens verleden
Een bundel Vlissingse
archiefsprokkels.
Van Geyt Productions, Hulst. 1992
Geïll. ISBN 90-5327-O22-1.
Prijs: f 57,50.
Een leuk boek om in te lezen, een
leuk boek om in te bladeren. Met dat
laatste ben ik begonnen en wat me
meteen opviel was dat een aantal
foto's van aardige plekjes in de
binnenstad nog in de jaren '50 en '60
werd gemaakt. Die plekjes vallen nu
dan ook onder het hoofdstuk 'historie'
en voor de zoveelste maal vraag ik mij
af, wat de bestuurders van Vlissingen
toch hebben bezield, toen zij onder het
mom van stadsherstel, zo ontzettend
harteloos omsprongen met wat de
oorlog hen van het verleden nog
gelaten had.
Eind '44 heette het, dat er in
Vlissingen maar een huis
onbeschadigd uit de strijd tevoorschijn
was gekomen. De rest van de stad lag
in puin. Het klonk als een noodkreet,
116
Van Dishoeckhuis Vlissingen. ca. 1962.
