Duitse bunkers op Walcheren
Bunker met kustgeschut bij Dishoek. De ingang van het museum wordt een kopie van het aanzicht van deze bunker.
Foto: Bundesarchiv Koblenz.
schade inhalen. Er zal veel aandacht
worden besteed aan de landing, de
bloedige strijd in de duinen van
Walcheren en de inundatie.
Het gebouw waar dit alles te zien zal
zijn is ook al ontworpen. De ingang van
het museum zal een kopie worden van
het aanzicht van de inmiddels
afgebroken geschutsbunker bij
Dishoek, een van de meest fraaie
bunkers die op Walcheren heeft
gestaan.
De 'bunkeroloog' Hans Sakkers is
nauw betrokken bij de plannen voor
het museum. Al heel jong werd hij
gefascineerd door de bunkers.
Van graven in de duinen van Walcheren
werd het graven in de archieven in
Duitsland, Frankrijk, Engeland en
Nederland, met als resultaat een zestal
boeken over de Atlantikwall. De Wall is
volgens hem een van de meest
imposante verdedigingswerken die de
mensheid ooit heeft gebouwd.
Naast interesse voor de architecto
nische en militair-historische aspecten
van de Atlantikwall, heeft hij vooral ook
belangstelling voor het dagelijks leven
van de Duitsers die de verdedigings
werken bemanden. Hij wijst erop dat
vaak vergeten wordt dat de gewone
Duitse soldaat ook veel leed heeft
gekend. Dat geldt ook voor de
bemanning van de bunkers. Die moest
dan wel niet vechten maar zag wel
elke avond de geallieerde bommen
werpers met hun dodelijke lading
richting Duitsland vliegen. Vaak kregen
ze bericht dat familieleden bij
bombardementen of aan het front
waren gesneuveld. Velen konden het
wachten, de onzekerheid en het
verdriet niet aan en pleegden zelfmoord.
Het is zeker de bedoeling dat de
menselijke tragedie van de oorlog naar
voren komt. Er moet een duidelijke
waarschuwing van het museum
uitgaan. Is dat te combineren met een
bewondering voor de Duitse vesting
bouw van de Tweede Wereldoorlog?
Plomp en Sakkers vinden van wel.
"De bunkers zijn een zichtbare
herinnering aan een van de meest
ingrijpende perioden uit de
184
