"De Schoone Waardin" in gesprek met W.T. van Gelder
die leiding wil hebben, maar gewoon
omdat ze dat waarmaakt door een
inbreng in dat overleg te hebben, die
van dusdanige kwaliteit is, dat de
andere partijen zeggen: ja
Provincie, je hebt gelijk, daar doen we
aan mee.
V.: En daarvoor zijn er hier in Zeeland
voldoende ingrediënten aanwezig om
die rol te kunnen vervullen?
A.: Ik ben er van overtuigd, dat er in
Zeeland al veel tot stand is gebracht de
afgelopen jaren en dat er nog veel tot
stand gebracht kan worden. Tijdens de
kennismakingsgesprekken met veel
instanties kom je nog wel een
beeldvorming van de Provincie tegen,
waar men de Provincie wat terug
houdend, wat afstandelijk, wat
formalistisch vindt.
Ik denk, dat het altijd een beetje een
onderdeel is van het spel, als je elkaar
nodig hebt, om een bepaalde
beeldvorming van een ander te
hebben. Maar als ik vervolgens ook in
het ambtelijk apparaat een rondgang
heb gemaakt en met veel ambtenaren
heb gesproken en ook voortdurend
kontakt heb - b.v. bij de voorbereiding
van lezingen met verschillende
beleidsambtenaren - denk ik, dat we
hier in de provincie ontzettend veel
kwaliteit in huis hebben. Ik hoop ook,
dat we met b.v. de kerntakendiscussie
en de commissie "werkwijze provincie"
discussies gaan krijgen als: hoe moet
de provincie naar buiten optreden
zodat we al die waardevolle kennis en
kwaliteit die we in huis hebben, ook zo
goed mogelijk naar buiten weten uitte
dragen zodat vervolgens gemeenten,
waterschappen en maatschappelijke
organisaties graag met de provincie
samenwerken om goede dingen in
Zeeland tot stand te brengen.
Trots op Zeeland
V.: U had ongetwijfeld een beeld van
de provincie Zeeland, voordat u hier
kwam. In hoeverre klopt dat beeld nog?
A.: Jaer zijn een paar dingen, die me
nu zo primair te binnen schieten.
Van buiten heb je het idee: Zeeland is
Zeeland. De Zeeuwen zeggen zelf: ik
moet Zeeuw met de Zeeuwen zijn.
Maar als je hier dan komt, konstateer je
hoe groot de verscheidenheid in
Zeeland is. Datje een noord-, midden-
en zuid-Zeeland hebt. Dat men over
elkaar praat als: die mensen aan de
"overkant". Ik hoop nooit aan dat
woord "overkant" te zullen wennen.
Vervolgens de Deltawerken. Daarvan
krijg ik wel eens het idee dat men dat
in Zeeland een zaak vindt die voor de
Zeeuwen is neergelegd, maar niet van
de Zeeuwen is. Een heel merkwaardige
ervaring. Men ziet het hier meer als
een Nederlandse trots, die toevallig in
Zeeland ligt.
Dan een ander punt: als ik iets wist van
Zeeland op cultuurgebied, dan was dat
wel het Festival Nieuwe Muziek. Dat is
iets heel bijzonders. Dat wist ik in
Amsterdam al. En ik konstateer hier,
dat daar wel eens wat anders over
wordt gedacht. Wat ik heel jammer
vind, want het is echt van nationaal, zo
niet Europees niveau. En als je vanuit
de invalshoek natuurbescherming kijkt
naar de kaart van Nederland: waar
liggen de belangrijkste natuurgebieden?
Dan knalt in Zeeland het Verdronken
Land van Saefthinge eruit. Dat vindt
men in Zeeland natuurlijk het belang
rijkste natuurmonument, denk je dan,
vergelijkbaar met de duinen in Noord-
Holland. Als je maar de kans krijgt om
dat aan te kopen, dan staat iedereen
daar heel enthousiast voor klaar, ook al
kost dat veel geld...en dan is er hier tot
mijn vebazing wat terughoudendheid.
V.: De Zeeuwen zouden iets meer
moeten doen aan hun eigen zelf
waardering?
A.: Waar ik ook nooit aan hoop te
wennen is, dat wanneer over Zeeland
gepraat wordt, dat gebeurt in termen
van "klein".
Ik heb nu al in stukken het woord
"klein" in relatie met Zeeland moeten
schrappen. Ik begrijp dat niet. Ik heb
vanuit buiten Zeeland deze provincie
nooit als "klein" ervaren. Denkt u, dat ik
in een provinciaal overleg waar
Zeeuwse gedeputeerden waren, die
niet gewoon als gelijkwaardige
partners heb beschouwd? Het gekke
is, dat men in Zeeland van zichzelf
denkt dat dat wel zo is. Dat men van
buiten naar ons kijkt, alsof we klein zijn.
Wat ik nog wel eens het "Calimero-
effect noem, is echt flauwekul.
V.: Men mag hier best wat trotser zijn
op zichzelf?
A.: Ja. Er zijn hier dingen, waar ik echt
van meen, dat we daar als Zeeuwen
hartstikke trots op moeten zijn.
V.: Wat zijn dat dan voor zaken, waar u
zo trots op bent?
A.: U wilt de hele waslijst? Laat ik er
even twee of drie punten uit oppakken.
Waar ik echt van onder de indruk ben -
in mijn kennismakingsperiode in
Zeeland - is de enorme inzet en
participatie van mensen bij
organisaties. Ik bedoel al het
vrijwilligerswerk. Of het nu "De Sterre"
is in Clinge, waar zo'n honderd
vrijwilligers bij betrokken zijn, of de
ziekenomroep in Goes of het
asielzoekerscentrum in Burgh-
Haamstede met zo'n vijftig a zestig
vrijwilligers: daar ben ik erg van onder
de indruk. Die bereidheid om je
individueel in te zetten voor en een
bijdrage te leveren aan onze
gezamenlijke maatschappij.
V.: Kende u dat dan niet? Speelde dat
in Noord-Holland niet of minder?
A.: Ik denk, dat dat nu een van de
nadelen is van een grootstedelijke
gemeenschap, waar die maatschappij
iets killer, iets afstandelijker is, met iets
minder zorg voor elkaar. Ik denk, dat
dat een zaak is, die mij opvalt, omdat
het een waardevolle zaak is. Ik wil niet
nalaten om de Zeeuwen op het hart te
drukken: verzorg dat, houd dat in stand,
want dat is heel belangrijk. Neem nou
het Rode Kruis. Er zijn meer dan
30.000 vrijwilligers, die zich voor dat
Rode Kruis-werk inzetten!
Het tweede, waar ik echt lyrisch over
kan worden is ons grootste culturele
kunstbezit: de wandtapijten, waar vijftig
jaar aan gewerkt wordt, om ze te
restaureren. Dat is van wereldbetekenis,
wat daar in het Zeeuws Museum hangt.
En dan hoop ik, dat de Zeeuwen zich
realiseren, dat zoiets echt een bezit is
om trots op te zijn.
V.: Je hebt soms iemand van buitenaf
nodig, om je er nog eens op te wijzen.
Als je hier woont, vind je het misschien
allemaal zo vanzelfsprekend. Daarom
is het misschien wel goed, dat u
gekomen bent
A.: Daarom is het ook wel eens van
belang om uit je vertrouwde omgeving
weg te gaan en daarna weer terug te
komen. Daardoor komt het ook, dat ik
nu in de weekenden weer wat anders
tegen Amsterdam aankijk.
Het derde punt, waar ik trots op ben
zijn de culturele aktiviteiten, die er in
Zeeland plaatsvinden. Ik vind, datje
kunt constateren, dat er in Zeeland
heel wat aan de gang is, dat zeker
moet blijven. Ik denk met name op
muziekgebied het Festival Nieuwe
Muziek. Maar ik denk ook aan andere
punten in het culturele leven, zoals de
cultuur-participatie en de wijze waarop
3
