Galerie
Sculptuur van S. Buisman.
op bovenleidingen groeien. Ik heb hier
een uitgebreide fotoregistratie van
gemaakt en zag de epiphyten als een
soort natuurlijke sculptuur."
"Vanuit het meer conceptuele werk uit
de jaren zeventig waarbij ik
eenvoudige ideeën uitvoerde en
objectief registreerde, ben ik steeds
meer zelf het uiteindelijke kunstwerk
gaan formeren. Dat begon al in 1979
met reconstructies van bladeren;
ik schilderde in exact de juist kleur het
ontbrekende gedeelte van een blad
waardoor er als het ware weer een
geheel ontstond. Hierbij moest ik dus
ook de vorm van het ontbrekende deel
bepalen. Ik ben vanaf toen steeds
vaker in tekeningen, aquarellen en
beelden plantaardige structuren gaan
nabootsen in heel preciese of meer
vrije vormen. Vanuit een zeer
realistische weergave van een plant
kwam ik tot de abstractie van de
onderliggende groeistructuur. Hieruit
ontstonden de 'phyllotaxis-werken'.
Phyllotaxis is de benaming voor de
positie van de bladeren van een plant
ten opzichte van elkaar. De bladinplant
is meestal spiraalvormig waarbij de
bladeren min of meer tegenover elkaar
geplaatst zijn. Bij een doorsnede van
de bleekselderij zie je prachtig deze
ringvormige opbouw. Ik heb deze vorm
tot uitgangspunt van veel beelden
gemaakt. De drie beelden in
Haamstede zijn op dit groei-principe
gebaseerd. Ook de spiraalvormige
geleding van de cactus heb ik vaak
gebruikt. Eerst waren het vooral
liggende, open spiralen die ik maakte.
Later werden het verticale en ook meer
massieve beelden. Een aantal hoekige,
torenachtige beelden heeft een knop-
structuur. Ik gebruik verschillende
materialen; hout, brons, beton, papier
en papiermache. Het materiaal heeft in
kleur en structuur een eigen waarde en
moet het beeld enigszins verhullen.
De beelden moeten iets aangetasts
hebben, alsof ze weer worden
opgenomen in de natuur. Ik vind het
tevens belangrijk dat de beelden zich
van meer kanten laten bekijken, dat ze
ruimtelijk blijven."
"Ik grijp in mijn werk dikwijls terug op
dingen die ik al lang geleden gedaan
heb. Vanuit het oudere werk ontstaat
zo weer iets nieuws. Ik werk
tegenwoordig met assistenten;
akademie-studenten die bij mij stage
lopen. Jonge studenten willen altijd
veel te veel, ze moeten leren zich te
beperken. Ze moeten zich
concentreren op iets kleins. Het is bijna
zen. Het zelfbevredigende aspect van
kunst maken, is moeilijk uit te leggen.
Je blijft toch bezig met het visualiseren
van hersenspinsels."
Literatuur.
Sjoerd Buisman 1967-1992,
Amsterdam 1992.
Voor tentoonstelling zie Culturele
Agenda.
69
