Redactioneel
JAARGANG 43, NUMMER 2,1993
Paul van der Velde
Hortensia del Prado en de
Moffenschans
Dit nummer vangt aan met het vierde
artikel in de serie 'Grepen uit de
geschiedenis van de kunst in Zeeland'
van de voormalig directeur van het
Stedelijk Museum van Dordrecht,
L.J. Bol. Dit keer neemt hij het werk
van de zeventiende-eeuwse
kunstenaar-koopman Ambrosius
Bosschaert de Oude onder de loep, de
treffelyck schilder van blommen en
van fruytasie. Bosschaert woonde in
een Middelburg dat aan het begin
stond van een ongekende materiële en
culturele opbloei, waaraan oud-
Antwerpenaren als hijzelf in ruime
mate bijgedroegen. De bloemen die hij
in zijn weelderige exotische
bloemstukken schilderde, zag hij met
eigen ogen in de Middelburgse
oerwoudtuin van Hortensia del Prado
of op de Moffenschans, het buiten
verblijf van de wereldvermaarde
botanist Petrus Hondius, even buiten
Terneuzen.
Huis van het Zuiden
Dat de wederzijdse culturele
beïnvloeding van de Zuidelijke en
Noordelijke Nederlanden niet iets van
gisteren maar ook van vandaag is,
komt tot uitdrukking in het artikel 'Huis
van het Zuiden' van de beleids
medewerker cultuur van onze
provincie, J.A.J.A. van Aspert. In het
kader van Antwerpen culturele
hoofdstad van Europa, zal Nederland
beneden de rivieren zich tijdens een
manifestatie presenteren in het
Zuiderpershuis in Antwerpen. Hoewel
de programmering nog niet geheel
rond is, staat wel vast dat in
juni een aantal Zeeuwse kunstenaars
aan deze manifestatie zullen
deelnemen.
Zeelandgevoelens
Gerdi Preger interviewt in haar rubriek
'De Schoone Waardin', Rinus
Ferdinandusse, hoofdredacteur van
Vrij Nederland én oud-inwoner van
Goes. In zijn bijdrage 'Het Zeeland-
gevoel getekend', dat een bewerking is
van de lezing die hij hield bij de
opening van de gelijknamige
tentoonstelling, beweert hij dat hét
Zeelandgevoel niet bestaat maar wel
ontelbare persoonlijke
Zeelandgevoelens.
Tom van de Repe, popprogrammeur
van het cultureel centrum 't Beest in
Goes dat onlangs de culturele prijs van
de stad Goes ontving, heeft zo zijn
gevoelens over Zeeland. Hij begrijpt
niet waarom er niet meer 'Beesten' in
Zeeland te vinden zijn en wijt het aan
desinteresse bij de bestuurders voor
nieuwe ontwikkelingen in de Zeeuwse
(pop) samenleving. De vroede vaderen
van Goes zijn, getuige het toekennen
van de culturele prijs, al tot andere
inzichten gekomen.
Juist het provinciaalse, het dorpse, is
voor de Iraanse vluchtelinge die aan
het woord komt in de bijdrage 'Iran in
Zeeland' het aantrekkelijke van
Zeeland. Het artikel is een
vraaggesprek dat bewerkt werd door
A.N. Mosterd-Kruyt, lid van de
Werkgroep Pluriforme Samenleving die
deel uitmaakt van het Maatschappelijk
Activeringswerk Zeeland. In deze
organisatie werken de Hervormde,
Katholieke en Gereformeerde kerken
en het Humanistisch Verbond samen.
Dit artikel is het eerste uit een serie
'Allochtone vrouwen in Zeeland'.
De Angry old man kunnen geen
Zeelandgevoelens ontzegd worden
maar deze keer stort hij zich op de
problematiek van de benoemingen van
burgemeesters. Hij is somber over de
toekomstperspectieven van uitgeran
geerde politici wanneer de
burgemeesters in de toekomst
gekozen zullen worden.
Tussen hemel en aarde
In de rubriek Galerie belicht de
kunsthistoricus Leo Delfgaauw het
werk van de beeldend kunstenaar
Sjoerd Buisman. Het werk van
Buisman wordt in mei in het kader van
het project 'Tussen hemel en aarde' in
de Bewaerschole in Haamstede
geëxposeerd. Het laat kunstenaars
zien die vooral door de natuur
geïnsprireerd worden. Buisman is
vooral gefascineerd door plantaardige
groeiprocessen die heel natuurlijk
maar ook heel onnatuurlijk kunnen
verlopen.
In de rubriek Boekbesprekingen
vergelijkt de free-lance journalist
J. Auwerda de twee belangrijkste
boeken die recentelijk over de
watersnoodramp zijn verschenen.
Voorzichtig probeert hij zonder
kleerscheuren aan het mijnenveld
tussen reconstructie en herinnering te
ontsnappen. Zoals de meeste
recensenten komt hij tot de conclusie
dat de boeken elkaar aanvullen. Maar
als eerste vraagt hij zich hardop af
waarom Leydesdorff 100.000 gulden
van het Minsterie van Verkeer en
Waterstaat en 40.000 gulden van de
provincie Zeeland ontving en Slager
niets. Daaraan zou nog toegevoegd
kunnen worden: waarom hield de
Amsterdamse Leydesdorff een praatje
bij de herdenkingsbijeenkomst van de
ramp en niet de Zeeuw Slager?
41
