Ongenoegen 3 Angry old man "Kwart van agenten werpt smet op naam politie" schreeuwde De Faam rond Pinksteren en besteedde vrijwel de hele voorpagina aan voorbeelden van willekeurig en onbehouwen optreden van onze regionale dienders. De corpsleiding, om een weerwoord gevraagd, ontkende de feiten niet en zei er alles aan te doen om de botteriken in het gareel te houden en tot klantvriendelijk gedrag te bekeren. Daarnaast kwam dan het verhaal over de 'grote reorganisatie', de toegenomen criminaliteit en de grotere mondigheid van het publiek, dat zich steeds obstinater opstelt. Met dit laatste heb ik niets te maken. Als je reorganiseert, moet je dat doen volgens een slim in elkaar gezet draaiboek, zodat je bedrijfsvoering er niet onder lijdt; dat de criminaliteit is toegenomen ligt mede aan het feit dat politie en justitie niet adequaat functioneren en de grotere mondigheid is een universeel verschijnsel, waarin de politie ook deelt. Het uniform is dan een toegevoegde waarde, waar zeer voorzichtig mee moet worden omgesprongen, maar het tegendeel is vaak het geval. De kloof zit echter dieper. Net zo goed als het publiek het vertrouwen in de politiek heeft verloren, zo is het zijn vertrouwen in de politie kwijt geraakt en vrijwel dagelijks worden door de pers feiten aangedragen, die deze vertrouwenscrisis versterken. Door de politiek voelt het publiek zich allang niet meer vertegenwoordigd. In de opiniepeilingen is het CDA wat en de PvdA enorm achteruit getuind, D66 daarentegen klom strak omhoog. De vertegenwoordigende colleges van Tweede Kamer tot gemeenteraad gaan echter verder alsof er geen omslag in het politieke denken heeft plaats gevonden. Men schuifelt niet eens in z'n bankjes en kijkt met nonchalante aandacht naar een film die Enquête commissie heet. Daarin wordt uit de doeken gedaan, hoe politiek, bedrijfsleven en vakbeweging jarenlang hebben gepacteerd op de publieke kassen miljoen, ja miljarden lichter te maken. Natuurlijk, iedereen had goede bedoelingen, maar 'de mens is geboren tot alle kwaad' en zo werd via een klunzige wetgeving een cadeaustelsel in het leven geroepen, dat de onmachtige belastingbetaler braaf financierde, denkende dat hij een goed werk deed. U weet wel, je moest solidair zijn! En daar ging zijn goeie geld! Langs de zijlijn gooide Financiën ook nog wat belastinggeld in het zakje. Meer dan een half miljoen voor het afscheidsfeestje van meneer Boersma. Kon wel wat minder, zei meneer Kok. Hoeveel van die feestjes er al zijn gegeven of nog zullen worden gegeven liet hij wijselijk in het midden. Dat zal wel blijken als de VVD antwoord krijgt op terzake gestelde vragen. Daar wrijft men zich in de handen: een opgelegde kans om te 'scoren'. Op het locale vlak zie je iets dergelijks. Kijk naar de WOV, kijk naar het arrogante gedrag van de Staten tegenover Borssele, dat nu wel wordt gedwongen tegen de provincie te procederen, met een goeie kans dat de provincie verliest, waarmee we terug zijn bij af. De PSD zal nog jaren moeten laten omroepen, dat de wachttijden bij de veren een uur, of meer bedragen, mede omdat mevrouw May op het laatste moment heeft ontdekt, dat er misschien toch geboord kan worden. De politie zit in hetzelfde slop. Geen vertrouwen bij het publiek. In de stad zie je ze ook nooit, of ze zijn massaal uitgerukt en dan meestal te paard of in M.E.-formatie. Om die vaak lang tevoren bekende evenementen gaat het ook niet. Die kun je vermijden. Het gaat vooral om de zgn. kleine criminaliteit, de tasjesroverij, het vandalisme, de overvallen in stille straten, de inbraken, de winkel diefstallen enz. Men wil zich zowel thuis als buiten veilig voelen. Dat gevoel verdwijnt meer en meer. Loop maar wat laat in de avond door de Lange Delft: je komt meer fietsers zonder dan met licht tegen. Een doodzonde is het niet, maar als ze daar al niet tegen optreden, waarmee houden ze zich dan wel bezig? Met rapporten schrijven? Onze maatschappij kan niet zonder stukken en dossiers, maar als het waar is dat de agenten zich daarmee in hoofdzaak bezig houden, dan is er iets grondig mis en het publiek voelt dat zuiver aan. En de kat gaat pas goed in de gordijnen als men met grote regelmaat in de kranten leest van lekke gevangenissen, waaruit men zich door zijn vriendjes zelfs per helicopter kan laten ophalen; van cellentekorten, waardoor misdadigers, die al een bekentenis hebben afgelegd, de straat weer op mogen om hun hobby nog een poosje voort te zetten; van boeven die vrij gelaten worden vanwege een vormfoutlieve hemel, in wat voor een land leven we dan? 't Is voor een gewone politieman niet erg stimulerend ais hij een boef, die hij net heeft afgeleverd een paar uur later alweer op straat tegen komt, vanwege het cellentekort. Nood breekt wet. Als je de boeven niet geciviliseerd kunt opbergen, dan maar ongeciviliseerd: twee in een cel. Zij hebben zich ook niet gecivilisserd gedragen en verdienen daarom een poosje uit de maatschappij verwijderd te worden. Als dat kan in een cel met een waterbed, een airconditioning, een stereotoren en een menu a la carte, dan vind ik dat prachtig. Als dat niet kan, improviseer dan maar met een paar stapelbedden, een lampje aan een draad en een menu van rijst met sambal. Middelburg is bezig z'n gevangenis te slopen. Stom, want het was een aardig monument aan de rand van de oude stad. Kon je het nageslacht mee laten zien hoe humaan men vroeger omging met mensen die zich buiten de maatschappij hadden geplaatst. Er komt nu een nieuw gebouw voor de nieuwe, aan modern comfort gewende misdadiger. Komt, want de eerste spa voor deze bajes moet nog in de grond. Je houdt het niet voor mogelijk. Terwijl in Den Haag een minister bijna zijn nek breekt over het cellentekort, ruimen ze in de Zeeuwse hoofdstad een serie cellen op! Een hoogstandje van bureaucratische planning. Die nieuwe nor zal er heus wel komen, maar voorlopig zitten we met een vacuum. Het komt er nog van dat ze weer onder de toren moeten. En dan nog iets. Mevrouw May is aan het scharrelen met nieuwe treinen, intercity's, regiocity's enz. Ze is een vrouw van vreemde, snelle ideeën. Laten wij scherp op haar letten. Anders lezen we op een ochtend in de krant dat er tussen Vlissingen en Roosendaal alleen nog om de twee uur een boemel rijdt. 95

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1993 | | pagina 15