Galerie Esprit: hedendaags vakmanschap
Nico Out
Salontafel met dier. Hout/Metaal/tulelKantlVerenstaal/rubber 1992.
H. 90 cm. x L. 60 cm. x Br. 45 cm.
Sinds 1985 hebben kunst en Clinge
iets met elkaar. Althans, wie
geïnteresseerd is in beeldende kunst
kan niet om Galerie Esprit heen.
Het grensdorp Clinge lijkt in eerste
instantie geen ideale plaats voor een
onderneming in kunst. De bebouwde
kom is immers niet meer dan een
kilometerslange straat, met een paar
dwarstraten, zonder dat er iets te
bespeuren valt van zinderende
culturele activiteit. Het is wellicht
tekenend dat waar nu geëxposeerd
wordt voordien groenten en fruit aan de
man werden gebracht. Wat verklaart
dan toch het succes? Want wie het
acht jaar volhoudt, terwijl menige zich
galerist noemende kunstliefhebber de
liefde weer anoniem belijdt, kan met
recht geslaagd genoemd worden.
Liet Smulders en haar toenmalige,
inmiddels naar Australië verhuisde
collega Heieen Hofstede, wisten het al
bij de oprichting: „Het is niet zo
belangrijk waar een galerie staat, als
het goed is komen de mensen op je
af". Maar dan moet er natuurlijk wel
iets zijn wat een bezoek de moeite
waard maakt. Dat is klaarblijkelijk het
geval: de ruimte is groot, honderd
meter muuroppervlak, en heeft prettige
verhoudingen; een entrée wordt
gevolgd door twee expositiezalen, een
royale en een kleinere. Met hier en
daar een meubelstuk en een zitje,
hangt er een sfeer die je huiselijk zou
mogen noemen. In die ambiance
presenteert Esprit professioneel werk
van uiteenlopende aard, figuratief en
abstract, twee- en drie-dimensionaal.
Wanneer ik het getoonde zou moeten
karakteriseren komt bij mij de term
'modern klassiek' op. Esprit brengt
kunst die vakmanschap en esthetiek
paart aan een persoonlijke verwerking
van de grote stromingen van voor en
na de oorlog. Thema's als reflectie op
het medium zelf en conceptueel werk
zul je in Clinge niet vinden. De kunst
daar wordt meer gevoed door een
gevoelsmatige benadering.
Een greep uit de exposanten
Onder de exposerende schilders en
grafici kwam ik de afgelopen jaren
oud-gedienden tegen als Nico
Molenkamp, met breed geschilderde
en toch uiterst genuanceerde
gouaches, en Ru van Rossem, de
etser met een fabelachtige techniek,
zin voor experiment en een liefde voor
oude culturen. En, niet te vergeten Ans
Wortel met haar tegendraadse,
emotionele gouaches over vrouwen en
mannen in de beperkingen van zichzelf
en de wereld.
Ik zag werk van jongeren als Paul
Beckers, met verfstructuren die
tegelijkertijd landschappen zijn: Petrie
Klinckhamers, expressief en fantasie
rijk in het verbeelden van individu en
relatie. En Henk Vierveijzer, die uit de
strijd met verf oergestalten en dier
vormen laat ontstaan: De generatie
daartussen is ondermeer vertegen
woordigd door Beniti Cornelis,
spontane tekens vanuit het onder
bewuste: Hendrik van Veenendaal, die
natuurkrachten vertaalt in beweeglijke
vlakken met landschappelijke
associaties: Paul de Vilder verandert
een stuk groente of een vel opgerold
papier in een intrigerende vorm die
vanaf een zwart glanzend fond oplicht.
En Evert van Hemert toonde speelse
verwerkingen van thema's als ruiter en
paard, die hij ook ruimtelijk vormgeeft
in kleine bronzen. Andere kunstenaars
die in de sector drie-dimensionaal
opereren, zijn Lebuïn D'Haese en
wijlen Kees Keijzer. D'Haese boetseert
gestalten in klei; ze hebben een tijdloze
monumentaliteit en houden de
beschouwer een psychologische
spiegel voor. In Kees Keijzer's laste
speelse metaalsculpturen, werden
geometrie en spontane vorm
gecombineerd met accenten in andere
materialen.
Ook 'Kunst uit Zeeland', zoals de
titel van een jaarlijkse tentoonstelling
luidt, komt in Esprit aan bod, in groeps-
en solopresentaties. Keramist Jan van
Wilgenburg bijvoorbeeld, liet golvende
vrouwenfiguren zien die een sterke
verbondenheid met het landschap
vertonen; Ernest Joachim, glad
gepolijste bronzen met groei als
centraal thema; Leendert Buth
verbeeldde in steen natuurkrachten en
spanningen. Ton Lamper bracht etsen
die culturen met gestalten en situaties
uit heden en verleden met elkaar
verbinden. En Wim Bakker exposeerde
grote materie-schilderijen,
geheimzinnige beelden over de
indrukken die de stad en het landschap
bij hem achterlieten. Eén van de
jongere Zeeuwen bij galerie Esprit is
242
