Zeeuws Tijdschrift Redactioneel JAARGANG 44, NUMMER 2,1994 Vr Paul van der Velde 4 Maar liefst vier verkiezingen in een tijdspanne van twee maanden. /Nog nooit was de kiezer zo verwend. Die voor het waterschap en de gemeenteraad liggen inmiddels een :maand achter ons. Een overwinning voor de lokale partijen heeft de :samenstelling van de gemeenteraden en de coleges van B W in Zeeland nauwelijks veranderd. Alleen hebben 'sommige bestuurderen die al langer dan tien jaar in het zadel zaten het veld moeten ruimen onder druk van de jongeren. We weten dat 'machtheb bers' veel moeite hebben plaats te maken voor nieuwe krachten, zelfs als ze uit eigen kring komen. Bestuur en overheid Q.J. Munters, werkzaam aan de Landbouwuniversiteit Wageningen, laat zien dat zich in de afgelopen 30 jaar een stille revolutie in de samenstelling van gemeenteraden en colleges van B W in Zeeland heeft voltrokken. Hadden voor 30 jaar de bestuurders van de gemeenten nog voor 75% een agrarische achtergrond, bij de jtverkiezingen van dit jaar is dat percentage gedaald tot 15%. jkDe nieuwe bestuurlijke elite heeft een eadministratieve, onderwijskundige achtergrond en haar vertegenwoordi gers ontlenen volgens Munters: "...een zeker genoegen...aan het discussiëren over problemen en het aansturen op aen bepaalde besluitvorming." De free-lance historicus Rico Haak onderzoekt in zijn artikel, 'Industrialisatie van de Kanaalzone in de jaren zestig', in hoeverre de overheidsmaatregelen met betrekking tot die industrialisatie effectief geweest zijn. Hij beschrijft hoe in de jaren zestig dit gebied, waar zich sinds 1870 grote bedrijven ondernemingen hadden gevestigd, een nieuwe impuls kreeg. Het Kanaaltraktaat met België waarin de verbreding van het kanaal van Gent naar Terneuzen werd geregeld, fungeerde als magneet voor nieuwe vestigingen. Wanneer we de lijn van het artikel van Haak doortrekken zou gesteld kunnen worden dat inmiddels de contouren van een derde fase van industrialisering van de kanaalzone zichtbaar worden. In de Axelse vlakte is een nieuw industrieterrein bouwrijp gemaakt waar zich al de eerste bedrijven gevestigd hebben. De aanleg van de WOV zou de kanaalzone aan het Sloegebied koppelen. Voor sommigen een aantrekkelijke voor anderen een afstotend perspectief. Wooldhuis en Woelwater In de Schoone Waardin interviewt G. Preger, de psychologe Helene Koppejan-van Woelderen. Voor vele lezers zal vooral de naam Van Woelderen nog een bel doen rinkelen. Van Woelderen senior was maar liefst 25 jaar (1919-1945) burgemeester van Vlissingen. Uit het interview met Helene blijkt dat ze zich met hart en ziel aan de astrologie en de paralelle wereld overgeeft. Hoe kan het ook anders nu ze sinds 20 jaar in Glastonbury woont. Een magische plek waar energielijnen elkaar kruisen; koning Arthur begraven schijnt te liggen en waar af toe nog naar de heilige graal gezocht wordt. De omgeving schijnt op het Zeeuwse land te lijken. Het is niet verwonderlijk dat het Zeelandgevoel haar nooit verlaten heeft. Het is sterk met haar jeugd in Zeeland verbonden. Vanuit de studeerkamer van de burgemeesters woning, het Wooldhuis, kon ze op heldere dagen heel Walcheren zien liggen. Heel de paradijselijke tuin, Zijn tuin zou ik haast zeggen. In de biografie van haar vader, Woelwater, een leven van overwinning', zullen we daar zeker meer over te weten komen. Op 17 mei zal het eerste exemplaar in het stadhuis van Vlissingen worden overhandigd. Ik verwacht dat de biografie ons een indruk zal geven van het wel en wee van de Vlissingse elite van voor de Tweede Wereldoorlog, die flaneerde op de boulevard, schilderijen van de kunstkring 'Het Zuiden' savoureerde in het strandpaviljoen, danste in hotel Brittania en tenniste op de banen achter het Wooldhuis. De kleine meester Onlangs stierf de kunsthistoricus L.J. Bol (1898) die ons tijdschrift in de afgelopen jaren met fraaie bijdragen verrijkte. Hester van den Donk, conservatrice van het Zeeuws Museum, staat in een in memoriam stil bij het leven van een man die als de ontdekker van de zeventiende eeuwse beeldende kunst in Zeeland herinnerd zal worden. Hij kon immers nog Zeeuwse archieven raadplegen die in de Tweede Wereldoorlog verloren zijn gegaan. In deze aflevering de zesde 41

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1994 | | pagina 3