Redactioneel
bijdrage uit zijn serie 'Grepen uit de
geschiedenis van de schilderkunst in
Zeeland', dat handelt over de zonen
van Ambrosius Bosschaert. Er liggen
nog vier artikelen van Bol op de plank
en er bestaan plannen om deze met de
reeds eerder gepubliceerde in een
boek te bundelen als bescheiden
erezuil voor de ontdekker van de
'Kleine Meesters' van Zeeland.
Berichten in Blauw
De directeur van het Museum
Meermanno Westreenianum, Museum
van het Boek in Den Haag, Ton
Brandenbarg, opende begin dit jaar de
tentoonstelling van het werk van Tien
Heestermans in de Bewaerschole in
Haamstede. Als voornaamste
inspiratiebron wijst Brandenbarg naast
Zeeland de auteurs Yourcenar,
Marquez, Rimbaud en Ed Leeflang
aan. In tegenstelling tot Brandenbarg
vind ik de schilderijen van
Heestermans pulserende boodschap
pen die ons naar de lyrische ruimte
buiten de loden begrenzingen van de
doeken brengen. Het is weer een
typisch Zeeuws werk dat me deed
denken aan de foto op de omslag van
het eerste nummer van de vorige
jaargang van het Zeeuws Tijdschrift.
Nico Out gaat in zijn bijdrage, 'Natuur
objectief bekeken', in op het werk van
Ronald Mullie. Deze bijdrage had
eigenlijk in het vorige nummer moeten
staan maar door een nurkse fax
ontving ik het artikel van Nico uit Berlijn
niet. Zo gauw iemand anders vinden
die met verve over de beeldende kunst
in Zeeland schrijft is vrij moeilijk of het
moet de dubbelganger van Out zijn.
Mullié probeert het subjectieve zoveel
mogelijk uit zijn werk te filteren in zijn
poging de natuur inzichtelijk te maken.
Of hij daarmee een discussie over de
verhouding mens-natuur probeert uit te
lokken, zoals Out beweert, lijkt mij wel
wat ver gezocht.
Opgedoken herinnering aan de ramp. Foto: Vortex.
42
