e Schoone Waardin" in gesprek
met Francisca van Vloten
GERDIPREGER
hebben.
"Ik ben begonnen met fictie", zegt zij daar
over, "ik wil daar ook graag weer naar toe
(zo lijkt het me onder meer leuk 'ns een
ouderwetse Engelse detective, met voora
veel geestelijk speurwerk en verplaatst naa
nu, te schrijven), maar 'secundair' werk
essays, artikelen, studies en dergelijke
komt er altijd weer tussen. Ik houd van
betrokken, bewogen onderzoek dat zich
baseert op feiten, zich evenwichtig presen
teert en min of meer onbewust een emotio
nele drijfveer heeft. Want alles is uiteindelijk
toch subjectief, niets staat ooit volledig op
zichzelf".
Francisca is onder meer redacteur van de
Slib-reeks, het Zeeuws Tijdschrift, lid van de
Maatschappij der Nederlandse Letterkunde
bestuurslid van het Frederik van Eeden
genootschap, beschermvrouwe (wat een
prachtig woord is dat toch!) van het
Flaafner-genootschap en zij telt onder haar
publicaties het toneelstuk Mono Stereo (in
1977 op de planken gezet door toneel
groep Centrum), de voorstudie 'Eenvoudig
Aesthetisch Beweeg' (1989), het prachtige
brievenboekje Heimwee houdt ons gevan
gen. Kunstenaarsbrieven aan Mies Elout
Drabbe in Domburg (1990), de biografische
studie Het Kostelijckst van Al. Een schets
van Johannes van Vloten (1991), het
Zeeuws katern En het leven droom. De kun
stenaarsfamilie Góth (1992), de herden
kingsuitgave Een Hartstochtelijk Hemelbe
stormer. Johannes van Vloten in Beeld
(1993) en vele vertalingen, artikelen, ver
halen en gedichten. En dan heb ik het nog
niet eens over liedteksten die ze vertaalde
voor Ramses Shaffy, 'die slordige, grote
Russische ziel', zoals ze hem enigszins ver
tederd noemt.
Johannes van Vloten
(1818-1883)
Beeldende kunst en literatuur: dat
zijn de bronnen, waaraan F_ancisca
van Vloten (Leiden, 1950) zich
laaft, die haar inspireren en haar
tot in iedere cel laten voelen dat
zij waarlijk leeft. 'Kunst studeer je
niet, dat ben je', is haar overtui
ging. Francisca van Vloten is:
kunst. Daarvan heeft iedereen die
op Pinkster-zondag afstemde op
Omroep Zeeland's cul
turele programma "De
Schoone Waardin",
waarin zij de hoofdgast
was, zich kunnen over
tuigen. Francisca werd
voor dit programma uit
genodigd, omdat ze
sinds de tijd dat ze
samen met haar man
Arnold van Houtum in
Domburg woonde en
werkte (1983-1988)
veel voor het culturele
leven in Zeeland heeft
betekend.
Francisca heeft haar 'kunst-
bewustzijn' als een soort
familieschat via haar genen
meegekregen van haar voor
ouders, zoals de roemruchte
negentiende eeuwse theoloog
en filosoof Johannes van
Vloten (1 81 8-1 883). Zij
houdt die 'schat' niet voor
zichzelf, maar ze investeert,
doet onderzoek, boort nieu
we terreinen aan en komt dan
met publicaties, waar zij niet alleen zelf met
heel veel plezier aan heeft gewerkt, maar
waar ook nog eens veel mensen iets aan
