De toren van het stadhuis
te Veere. Illustratie uit:
Hendrik Willem van Loon,
Van Loon's Lives (New
York: Simon and Schuster,
1942).
hertrouwden. Zijn drie huwelij
ken en zijn samenleven daarna
met Jimmie konden niet verhin
deren dat Hendrik Willem voort
durend andere vrouwen het hof
maakte en hen met brieven en
telegrammen, waar ook ter
wereld, bombardeerde. Jimmie
werd zelfs ingeschakeld om
Hendrik Willems liefdesbrieven
aan zijn vriendinnen te typen.
Van 24 liefdesaffaires was zij op
de hoogte. Hendrik Willem was
vooral gefixeerd op vrouwen
voeten en -schoenen. Volgens
Van Loons oudste zoon, Henry,
waren Hendrik Willems relaties
seksueel onbevredigend. De
auteur Adriaan van der Veen,
die omstreeks 1940 nauwe con
tacten met Van Loon onder
hield, stelde vast dat de gevier
de schrijver "als een hijgend nijl
paard, steeds in liefdesnood"
elke vrouw op zijn weg achterna
zat zonder veel succes overi
gens. Jimmie liet Hendrik Willem gelaten
begaan en wist uit ervaring dat hij toch
steeds weer naar haar terug zou keren. Zelf
was Van Loon van oordeel dat hij zich
jegens vrouwen gedroeg als de dertiende-
eeuwse hoofse ridder die alle vrouwen op
een voetstuk zette. Hij had echter na jaren
van enorme aanslagen op zijn gevoelens
én bankrekening moeten concluderen dat
alle pogingen om de ridderlijke benaderings
wijze te herstellen op een volstrekte misluk
king waren uitgelopen. Niettemin bleef hij
de dertiende-eeuwse idealen aanhangen, zo
schreef hij in zijn Report to Saint Peter.
Na zijn kortstondige relatie met Frances
Goodrich, waarmee hij zich publiekelijk te
kijk had gezet, ontvluchtte Van Loon
Amerika voor enkele jaren om zijn psycholo
gische wonden te likken. Hij vestigde zich in
Veere en beleefde er van 1928 tot 1932,
zo schreef hij later, zijn gelukkigste jaren. In
de voorkamer van het 16e-eeuwse huis "de
Houttuin" (destijds met een t geschreven)
op de Veerse Kaai werkte hij onder meer
aan zijn Rembrandt biografie, schreef er
een serie artikelen voor de Groene Amster
dammer, en enkele stukken voor het
Algemeen Handelsblad en de Middelburg-
sche Courant. Uiteraard stuurde hij vanuit
Veere ook weer gul vele honderden brieven
de wereld in die zijn gemoedstoestand van
dat moment vastlegden. Zijn briefhoofd was
voortaan gesierd met het silhouet van
Veere en dat zou tot zijn dood zo blijven.
Veere is ook de locatie waar zijn in 1942
gepubliceerde ontmoetingen met de groten
der aarde uit de wereldgeschiedenis plaats
vonden. Zo ontving hij onder meer zijn
grote held Erasmus, Willem van Oranje,
Shakespeare, George Washington,
Napoleon, Plato, Confucius, Leonardo da
Vinci en Thomas Jefferson. Uiteraard is hij
zelf, Van Loon, de hoofdpersoon in dit
prachtig door hem zelf geïllustreerde boek,
dat oorspronkelijk Veerse tafelgesprekken
zou heten, maar uiteindelijk als Van Loon's
Lives werd gepubliceerd en een mengeling
is van feit en fictie. In het woord vooraf bij
deze best-sellerschreef hij dat op de vraag:
waar kan een beschaafd mens zijn dagen
doorbrengen met de geringst mogelijke irri
tatie en de maximale innerlijke bevrediging?
het antwoord slechts 'Veere' kon luiden. De
bekoring van het kleine paradijs was dusda
nig, zo hield hij zijn lezers voor, dat "onze
arme tijdgenoten die gedoemd waren hun
dagen in zulke saaie en fantasieloze
gehuchten als Londen, Parijs, New York, of
Rio" te slijten, slechts oneindig medelijden
opwekten. In één van zijn brieven noteerde
hij: "Veere is at times so lovely that it hurts
and hurts badly from sheer beauty".
Het verblijf van Hendrik Willem van Loon en
zijn Jimmie is in Veere, dat toen zo'n acht a
negenhonderd inwoners telde, niet onopge
merkt gebleven. Het was voor de
Veerenaren even wennen aan het excentrie
ke stel. De zwaarlijvige man in tweed kos
tuum vormde een scherp contrast met de
frêle Jimmie die, kortgeknipt en met een
onafscheidelijke sigaret in de mond, in een
twoseater over Walcheren scheurde, een
ongekend fenomeen. Van Loon was
bevriend met Lucie van Dam van Isselt, de
kunstenares die haar genegenheid voor
Veere op velen heeft overgedragen. Al
gauw lokte ook Hendrik Willem vele vrien
den en bekenden naar Veere. De publici-
teitsgevoelige Van Loon was helemaal in
zijn nopjes toen hij er in slaagde de toen
malige Miss America in Veere te ontvangen.
Heel Veere was uitgelopen, de pers voltallig
aanwezig en Hendrik Willem liet zich gewillig
