alle standen met de in Zeeuwse klederdracht gestoken Miss vereeuwigen. Ook
e destijds befaamde Australische oceaanvlieger Charles Kingsford-Smith
logeerde bij hem in Veere en toen deze met spoed in het Middelburgse hospitaal
an zijn blindedarm geopereerd moest worden, zond Hendrik Willem het nieuws
aar alle uithoeken van de wereld. Voor een korte periode moesten de
Valcherse telegraaf- en telefoonbeambten overuren maken. Journalisten
troomden van alle kanten toe en werden door de grote regisseur van dit pers-
ebeuren, Van Loon, te woord gestaan. Na zijn genezing vloog Kingsford-Smith
met zijn vliegtuig Southern Cross als groet driemaal laag over Veere.
De Van Loons hadden een bohémiene levensstijl, zeker voor het Veere van die
agen. De deur was altijd open en je kon onaangediend binnen stappen en een
I orrel pakken, ook al was er niemand thuis. Er doen vele verhalen over Van Loon
e ronde, zoals het onaangekondigde bezoek van prins Hendrik die van Jimmie
elf de koffie moest malen en bij afwezigheid van Hendrik Willem als groet
ijn handtekening op de muur zette; het prijzengeld dat Van Loon beschikbaar
telde voor een grote zeilrace die hij met Frits Philips had georganiseerd voor
rnemuidse hoogaarzen die vanaf de Campveerse toren naar Vrouwenpolder en
terug moesten varen; de beker die hij gaf ter gelegenheid van een ringrijwed-
strijd op het Abdijplein in Middelburg en die groter was dan de bekers
ie de gemeente Middelburg en de Provincie Zeeland ter beschikking
adden gesteld: de pannekoeken die hij op gezette tijden voor de
ïwoners van Veere bakte; de fiets die hij voor algemeen gebruik
tegen een boom op de kade had gezet; de verfrissende ochtendduik
ie hij gekleed in zwembroek vanaf de kade in de haven maakte;
de enveloppen met geld en flessen wijn die hij rond Kerstmis bij men
en die het niet breed hadden, op de stoep voor de deur legde; veld
wachter Perrels die vlak voor zijn 50-jarig ambtsjubileum dankzij Van
oon, die met opzet in de haven urineerde, zijn allereerste bekeuring
on uitschrijven en daarna zijn vreugde daarover met Van Loon deelde;
enzovoort, enzovoort. Dit alles droeg er toe bij dat Van Loon een
evende legende in Veere werd, "een levende vakantie", zoals Greshoff
em noemde. Van Loon heeft er, zoals reeds opgemerkt, zijn gelukkig
ste jaren beleefd en na zijn terugkeer naar Amerika heeft hij zijn ver
bondenheid met Veere op vele manieren geuit: talloze malen duikt de
naam Veere in zijn geschriften op, in 1936 schonk hij zijn huis op de
aai aan de Nederlands Hervormde gemeente, en zijn huis in Old
Greenwich, Connecticut noemde hij "Nieuw Veere". Ook in Van Loons
oekillustraties zien we regelmatig het silhouet van Veere. Zonder
meer verrassend is dat in het door Van Loon geïllustreerde boekje
Christmas Carols de drie wijzen uit het Oosten en de herders zich vol-
ens de tekst weliswaar richting Bethlehem spoeden, maar dat de erbij
ehorende illustratie er geen twijfel over laat bestaan dat de kribbe
an Jezus in Veere stond.
iervoor werd al even gewezen op de zestiende-eeuwse humanist
rasmus die prominent in Van Loon's Lives op de voorgrond treedt.
'it was niet zonder reden. Niet alleen had Van Loon grote sympathie
voor Erasmus, hij vereenzelvigde zich steeds meer met hem, zózeer dat hij zich-
elf als de reïncarnatie ervan beschouwde. In het leven van de grote humanist
ntwaarde Van Loon parallellen met zijn eigen bestaan: beiden waren in
otterdam geboren en hadden een deel van hun schooltijd in Gouda doorge
bracht, beiden hadden een ongelukkige jeugd, beiden waren briljante causeurs,
beiden waren hypochonders, beiden waren tolerant, beiden waren popularisato-
Erasmus in zijn studeervertrek in het
stadhuis te Veere. Illustratie uit:
Hendrik Willem van Loon, Van Loon's
Lives (New York: Simon and Schuster,
1942). 189
