met opdrachten in het Latijn gesteld, die de
verborgen schatten van het eiland moes
ten openbaren. Wanneer je nu de kerkto
ren van een bepaald dorp in een lijn zag
met de Lange Jan van Middelburg, dan
was je dicht in de buurt van de schat. Een
trouvaille om de school en het zeeuws cul
tuurlandschap zo met elkaar te verbinden.
Luctor et Emergo
Er is maar weinig nodig om bij mij het
Zeelandgevoel op te roepen. Een rij paal
hoofden is voldoende om direkt de zilte
geur van het zeewater te ruiken of de
onmetelijkheid van de stranden langs de
Walcherse kust weer te herinneren. Hoe
verder de paalhoofden in zee stonden des
te pokdaliger zagen ze eruit. Als kind liep je
De auteur terug in zijn altiid tussen de twee riien Paalhoofden, op
geboorteplaats Middelburg zoek naar krabbetjes of andere waterkrui-
(1994). pers. Het strand tussen de paalhoofden
draagt een nummer. Het staat wel nergens
aangegeven, maar
iedere vaste bad
gast weet het. Je
moet tellen vanaf de
duinovergang in het
dorp, naar het wes
ten of naar het oos
ten. Wij gingen als
gezin altijd naar het
6e westerstrand van
Zoutelande, omdat
Ome Rinus daar
spelletjes organi
seerde voor jong en
oud. Schatgraven,
zandfiguren maken,
maar ook touwtrek
ken, ringrijden en
volleyballen (met
scheidsrechter en
al). De afstand tus
sen de paalhoofden
van twee stranden
was ook de vaste
zwembaan van mijn
vader, een prestatie
die leek op de zwempartij van Mao in de
Jangtze.
Wanneer ik een carrillon hoor roept dat
direct het carrillon van Veere in herinne
ring. Dan zie ik steevast het ranke stadhuis
naast de plompe kerktoren. Soms speel ik
het piano stuk "La nuit dans une vieille
ville" van Alexander Voormolen en dan
hoor je hem mijmeren over raadhuis en
domkerk. Ik zie ook het haventje bij de
Campveerse Toren, met een smalle
ingang. Ooit demonstreerde onze legend
arische gymnastiekleraar Koers, woonach
tig in Veere, op het biljart met een paar bal
len hoe je bij stormachtig weer en sterke
stroming vanuit de Oosterschelde met je
zeilboot moest manoevreren om de haven
veilig binnen te varen. Lang voordat het
woeste water getemd was door de Veerse
dam.
Geen stadhuis haalt het bij dat van
Middelburg. Natuurlijk,er zijn stadhuizen
die er op lijken, zoals dat van Veere en
Brugge. Allemaal producten van de
gebroeders Keldermans, de bouwers van
gotische monumenten. Ik liep of fietste
altijd over de Markt. Als ik naar school fiet
ste reed ik door het Keldermansstraatje.
Op donderdag werd altijd markt gehouden
voor het Stadhuis, met steevast een grote
groep boeren in zeeuwse klederdracht op
de hoek van de markt, voor Café de
Vriendschap. Het stadhuis is in al die jaren
op mijn netvlies geprent. Daarmee stond
het model voor alle stadhuizen. Het stad
huis brandde in de oorlog geheel uit. In de
jaren na de oorlog heb ik de steenhouwers
bezig gezien met de restauratie. In de
Vleeshal werden later tentoonstellingen
gehouden van Zeeuwse kunstenaars.
Onvergetelijk was de expositie van de
beelden, gewijd aan de godin Nehalennia,
opgevist in de Oosterschelde en afkomstig
uit een tempel, die in de buurt van
Colijnsplaat stond. Van het stadhuis had
den veel families in Middelburg de prent
van Heymans hangen.
En sla je het curieuze boek van Iman
Wilkens "Where Troy once stood" op, dan
staat op biz.160 plotseling het stadhuis van
Middelburg, als eerbewijs aan Homerus.
"Homer was born and died a stone's throw
from Middelburg Townhall".
lyrisch over Zeeland
Het Zeelandgevoel bekruipt me ook als ik
Zeeland binnenrijd. Na Bergen op Zoom
naar beneden, de polder in, een heuvelrug
222
