ning lakoniek meedeelden, dat ze er toch maar van afzagen. Achteraf hoofde je dan soms, dat je zo iemand nooit had moeten vragen, want dat er nooit een behoorlijk stuk uit zijn vingers was geko men. Ze stonden echter wel op hun autoriteit, bleven in een hoek zitten grie- pen en kamden alles af wat anderen ten slotte ten beste hadden gegeven op de plek, waar hun artikel had kunnen staan. Naijver speelde hier en daar een rol. Ook gebrek aan creatief meedenken. Ze schreven keurig het artikeltje bij het tref woord dat hen was opgegeven, maar verzuimden je te vertellen, dat je, als je dit trefwoord opnam, ook die en die aanliggende trefwoorden zou moeten behandelen. Soms kwam je zelf op die heldere gedachte, soms schoot je eigen kennis tekort en liet je het liggen. Je pad als pionierend redacteur loopt langs mijnenvelden en valkuilen en bij gebrek aan goede kaarten, ga je op je gezicht voor je het in de gaten hebt. Gelukkig was de kern van de redactie zeer homo geen, je hielp elkaar weer overeind. We hebben echter meermaals moeten ver gaderen over de vraag "hoe komen we hier nou weer uit?" En Wim Kommer van drukkerij Den Boer, wist ook nog wel eens een reddingsboei uit te gooien, als er op een pagina iets moest worden ingelast of anderszins was misgegaan. De nieuwe Encyclopedie van Zeeland Ik kan me voorstellen, dat u op dit punt zegt: het zal allemaal wel waar zijn, maar ik heb ingetekend op een boek zonder fouten en omissies en dat heb ik niet gekregen. Dat is waar, maar dat zult u nooit krijgen. Woordenboeken, dictio naires en encyclopedieën zijn verouderd op de dag van verschijnen, om de een voudige reden, dat hun behandeling van de materie een momentopname is en de situatie al tijdens het drukproces aan verandering onderhevig kan zijn ge weest. In de taal zijn er nieuwe woorden bijgekomen, oude woorden zijn van betekenis veranderd, bij de encyclope dieën hebben nieuwe ontwikkelingen plotseling een plaats op de eerste rij gekregen, zijn nieuwe methodieken ont wikkeld, zijn nieuwe grenzen getrokken, zijn oorlogen uitgebroken of beslecht. Zelfs Zeeland zit tegen nieuwe grenzen aan, zoals ik hierboven al zei, het lijstje van CdK's eindigt niet meer met Boertien, de plattegronden van diverse steden zijn veranderd en zeker in de pio- niersdagen van de Zeeuwse Encyclope die waren we niet geëquipeerd om op deze en andere veranderingen te antici peren. De remedie tegen deze euvels is simpel. Breng je boek op de markt en begin de volgende dag aan een nieuwe editie, waarin je optekent en verbetert wat je in de eerste druk hebt fout gedaan, wat er is veranderd enz. Een Encyclopedie heeft een levensduur van hooguit tien jaar. Daarna moetje met een nieuwe komen, die je tussentijds hebt voorbereid met supplementen. Dat was ook de oor spronkelijke opzet. Het Genootschap was echter verstijfd van zijn oorspronke lijke moed en weigerde vervolgdelen of herziene drukken te maken, terwijl Zeeland met deze uitgave iets unieks in zijn vingers had. Geen andere provincie kan op zo'n werk bogen. Een paar jaar lang heb ik.-nb op verzoek van het Genootschapsbestuurl- over verbeterin gen, aanvullingen en wat dies meer zij, aantekeningen zitten maken. Toen zei het Genootschap opeens: Stop! Wij doen niet meer mee. Dat was zijn bewijs van visie. Ze hadden natuurlijk de reste rende delen in de ramsj moeten doen en een nieuwe commissie moeten benoe men om het werk te verbeteren en up to date te maken. Maar om een soliede oude dame van bijna 225 jaar met ramsj te associëren, kom nou! Wij bieden iede re belangrijke gast die Zeeland met een bezoek vereert de Encyclopedie van Zeeland aan en zijn zo tot 2025 gedekt, want dat schrijven we lekker af op onze schuld aan de provincie. Zo zijn we hier en dat is goed koopmanschap, net als in de tijd van de VOC, de WIC of de Commercie Compagnie. De Encyclopedie van Zeeland mislukt? Ik ben geen objectief beoordelen Ik gebruik het ding regelmatig en met ple zier. Met hetzelfde plezier zit ik er soms in door te lezen, als ik iets anders heb nageslagen. Ondanks zijn feilen is het een werk, dat ik niet zou willen of kun nen missen. En het belangrijkste: met deze boeken is een fundament gescha pen, waarop je kunt voortbouwen. Een Genootschap der Wetenschappen moet dat kunnen. Dan horen we eens wat anders dan het gekanker van een prof. die men uit de Randstad heeft laten overkomen om voor een handjevol mensen te praten. 4 Zeeuws Tijdschrift

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1995 | | pagina 6