Voorstelling van St. VZillibrord op een paneel uit 1573 in de St. Willibrordus-kerk te Berchem.
- Vanaf 637 was de "apostel der Frie
zen" Amandus bisschop van Trajectum,
en bekeerde "Vlaamse" Friezen. Hij was
werkzaam in het gebied van de Schelde,
en bezocht Vlaanderen, Cent en Ant
werpen. Hij stichtte een abdij in Elnone
(St.Amand-les-Eaux) waar hij zijn
levensavond doorbracht.
- De daaropvolgende bisschoppen
resideerden in de Ardennen, in Stavelot-
Malmédy.
- Lambertus (670-705), geboortig uit
Osterne en opgeleid aan het koninklijk
hof, werd in 675 door de Neustrische
hofmeier Ebroinus uit het bisschopsambt
van Trajectum ontheven en verbannen
naar het klooster van Stavelot. Dit is de
laatste vermelding van het bisdom Tra-
jectum/Maastricht. Als Lambertus rond
700 wordt vermoord, verblijft hij in Luik.
Het bericht van zijn marteldood is de
eerste schriftelijke vermelding over Luik.
Zijn corpus wordt overgebracht naar
Trajectum, waar het wordt begraven in
het graf van zijn vader, de graaf van
Osterne. Het bisdom Trajectum lijkt in
die tijd overgeplaatst te zijn naar Luik,
alhoewel geen enkele bron hiervan offi
cieel melding maakt. Het ontbreken van
een vermelding van de formele transla
tie van het bisdom, heeft historici zeer
verbaasd. Een overtuigende uitleg
ervoor is tot op heden niet geleverd.
Lambertus' vestiging te Luik blijft onbe
grijpelijk, zeker als we in aanmerking
nemen dat Luik destijds een onooglijk
oord was, een dorp met één klein kerk
je.
- De volgende bisschop, Hubertus (705-
727), resideerde in Luik en predikte in
de Ardennen en Brabant. Hij bracht om
onbekende redenen in 714 het corpus
van Lambertus weer naar Luik. Hubertus
werd te Luik begraven.
- De bisschoppen te Luik worden daarna
nog vele eeuwen "Episcopi Tungrenses"
genoemd. Pas in 866 wordt voor het
eerst "Leodiensis" gebruikt, aanvanke
lijk nog in verbinding met de vermelding
van Tungris: "Tungrensis seu Leticen-
sis". Nog tot 1070 blijft de vermelding
"Tungrensis" in de benoeming van de
bisschop voorkomen!
Samenvattend: na de komst van de
Hunnen is Tungris blijkbaar grondig ver
woest en blijft het 160 jaar een ruïne.
De bisschop verblijft al die tijd te Trajec
tum. Rond 610 leeft het idee om Tungris
weer op te bouwen. De bisschoppen lij
ken vanaf die periode te verblijven in de
omgeving van Luik en in de Ardennen.
Alleen Amandus verblijft rond 637 nog
even te Trajectum.
Vergelijken we nu de geschiedenis van
het Maastrichtse Trajectum met dat van
St.Willibrord, dan vallen enkele zaken
op-
Allereerst lijkt het zeer onlogisch dat de
8 Zeeuws Tijdschrift
