Zeeuwse Reportage
De spanningsboog van de beeldende kunst in Zeeland
Communicatief wasgoed
Even wennen
Nico Out
Juli 1995. Schrijven over beeldende
kunst die nog moet ontstaan is niet zö
moeilijk. De twaalf kunstenaars die een
bijdrage leveren aan 'Zeeuwse Reporta
ge' (naar een gedicht van Hans Verha
gen) hebben immers bijna allemaal hun
ideeën klaar. Maar voordat de projecten
op 24 september worden gepresenteerd
kan er nog van alles gebeuren. Komen
alle subsidiënten definitief over de brug?
Gooit een tegendraadse ambtelijke
inspanning toch nog roet in het eten? Zal
alles technisch lukken en vinden we tijdig
de laatste bedrijven die soms bijzondere
hoogstandjes willen helpen realiseren
voor een beperkt budget? Gedreven
door wat tot nu toe lukte, gaan we ervan
uit dat de rest ook rond komt. De ideeën
zijn immers goed en hoewel soms ambi
tieus, lijken ze niet onhaalbaar. Eind sep
tember zal blijken of dit optimisme
gerechtvaardigd is. Nu dan een beeld
van een kunstproject in ontwikkeling.
Het begon een maand of zeven geleden,
toen Ineke Sinke van de Stichting Kunst
uitleen Zeeland mij vroeg eens langs te
komen. Of ik ideeën had voor een kunst
manifestatie in wat toen nog Zeeland
Cultuurmaand heette. Het succes van
het door de SKZ georganiseerde Cheops-
project, in 1993, smaakte naar meer. Vijf
keramisten hadden toen prikkelende
objecten gemaakt, die een tijdelijke
plaats kregen in de vensterbanken van
huizen in de Middelburgse Spanjaard
straat. Pers en publiek waren enthou
siast.
Op weg naar de afspraak zag ik door
zonlicht beschenen wasgoed hangen op
de plaatsjes achter de huizen in de Oude
Vlissingsestraat. Kraakhelder en in zeke
re zin communicatief. Ik stelde Ineke Sin
ke voor om kunstenaars te vragen een
stuk textiel van flinke, nader te bepalen
afmetingen te nemen en dat te gebrui
ken als basis voor een werk dat ergens in
de stad een tijdelijke plek zou krijgen. Zo
zouden we met een beperkt budget toch
iets tot stand kunnen brengen waar je
niet aan voorbij kunt.
We stelden nogal wat eisen aan een
kunstproject in de Cultuurmaand: heden
daags, met een bijzondere uitstraling,
van enige omvang, gericht op een brede
doelgroep, goede publieksbegeleiding en
dito publiciteit, aansluitend op de
bestaande infrastructuur die echter ook
opgerekt mocht worden. Andere meer
specifieke aandachtspunten kwamen
snel opborrelen: het werk kon te maken
hebben met de historie van de stad, met
de plek waar het terecht zou komen, met
de andere communicatie op straat (recla
me, verkeersborden enzovoorts) en
moest goed zichtbaar zijn. Maar bovenal
zouden voorbijgangers geprikkeld moe
ten worden op z'n minst een moment
anders tegen de (bekende) omgeving
aan te kijken.
Een tweede bijeenkomst was nodig om
al vast wat namen van kunstenaars te
inventariseren; we wilden met tien kun
stenaars werken. Snel daarna ging een
subsidieverzoek naar Zeeland Cultuur
maand de deur uit. Contact met Ruud
van Meijel, coördinator, wees uit dat
men het plan de moeite waard vond,
maar dat de verantwoordelijkheid voor
het uitvoeren van beeldende kunstpro
jecten aan de Stichting ATOL was gede
legeerd. Die had immers in 1994 een
manifestatie georganiseerd, waarbij
afgesproken was voor continuïteit te zor
gen. Beeldend kunstenaar Peter Terhorst
coördineerde dat project en bleek in een
gesprek enthousiast. Nu de andere parti
cipanten nog.
Inmiddels waren we medio december al
bij de gemeente Middelburg en de Stich
ting Beeldende Kunst Middelburg op
bezoek geweest. Op basis van een
gesprek met ambtenaar Ed van Reijmers-
dal en SBKM-stafmedewerkerster Ingrid
Haan konden we verwachten dat er een
reëele kans bestond dat de gemeente
het plan met f 10.000,- zou subsidiëren
en ook anderszins mee zou werken.
Een bijeenkomst met de Stichting Atol
bleek toch even wennen. Leon Riekwel
van CHK de Watertoren, Oost-Souburg,
Hugo Boxhoorn. 'Zonder titel'
Zeeuws Tijdschrift 25
