Achter het stuurwiel tijdens opnamen voor de documentaire 'In de ban van de wind', in Mariehamn
(Aland Eilanden) in 1990.
Witteman is ook prima, maar die zie ik
veel te vaak op de buis. Maar ik kan me
woest maken om al die mensen op de
buis, die zichzelf zo belangrijk vinden
en voortdurend op de voorgrond willen
treden."
Veelzijdigheid
En daarmee komen we bij een stukje
van het diepste wezen van Rob van
Hoek zelf: bescheidenheid, verlegen
heid bijna.
Zijn eigen rol in een tv-produktie
beperkt hij dan ook - naar de buiten
wereld toe - zoveel mogelijk.
"t Is waar, ik ben verlegen", geeft hij
eerlijk toe, "maar de journalistiek
dwingt me om m'n verlegenheid te
overwinnen. Al blijft er altijd iets van
spanning bestaan als ik ergens nieuw
op af stap. Verlegenheid zit in je. Dat
gaat nooit helemaal over. Als ik geen
bril had moeten dragen, was ik waar
schijnlijk nooit de journalistiek in
gegaan. Er zitten veel zeevarenden in
mijn familie en het was vroeger werke
lijk mijn bedoeling naar de Zeevaart
school te gaan. Maar achteraf is het
misschien goed zo, want de zeevaart is
een uitermate vervelend beroep ge
worden, waar alle avontuur en roman
tiek uit verdwenen is. Mijn broer is
kapitein op zo'n groot containerschip.
Rob van Hoek. Oranjezon (1994).
Vroeger moest hij wel eens een weekje
liggen wachten voor de kust van Afrika
- mooie gelegenheid om iets van de
binnenlanden te zien - maar tegen
woordig moeten ze op het uur nauw
keurig in een haven zijn. Allemaal com-
puterwerk. Bovendien was ik ook nooit
zo veelzijdig geworden als ik nu ben,
als ik me alleen in de zeevaart had ver
diept.
Ik heb nu de kans m'n grenzeloze
nieuwsgierigheid te bevredigen. Van
daar dat ik - tot op zekere hoogte -
redelijk wat weet van de technische
kant van mijn vak, zoals camera,
geluid, montage enz. Zelfs de nieuwste
montage-ontwikkelingen op computer
probeer ik onder de knie te krijgen en
toe te kunnen passen. Tijdens opnamen
wil ik altijd graag een paar shots zelf
draaien, met als gevolg dat ik wel zo'n
beetje weet, hoe een camera in elkaar
zit. Ik ben zelfs als cameraman met een
collega meegeweest naar Rusland,
omdat het betreffende onderwerp
anders financieel onhaalbaar was!
Maar ik ben een "gemiddelde", hoor",
haast hij zich te zeggen, "ik ben abso
luut geen uitschieter zoals b.v. foto-
8 Zeeuws Tijdschrift
