openbare school op te treden. Toch
leuk, de vorige eeuw zo nog geproefd
te hebben.
In Middelburg liet men elkaar op z'n
negentiende-eeuws geheel vrij; hoe
anders de Leidse universiteit van
dezelfde vijftiger jaren, die de studen
ten wilde dwingen lid te worden van
één vereniging. Dat was de ideologie
van de doorbraak, leidend tot een lich
telijk totalitaire dwang tot "eenheid
boven verdeeldheid". Als je niet mee
deed, moest je als tweederangs civis
("citoyen") buiten de poorten je weg
zien te vinden. Ach, wij waren eraan
gewend, niet de hoofdweg te bewan
delen, maar het smalle pad. Nederland
blijft een land van minderheden en dat
is heel goed voor cultuur, vrijheid en
democratie.
Men zegt dat de tijd der ideologieën
nu voorbij is. Diep in de provincie, aan
de Latijnse Schoolstraat in het oude
stadje, is deze periode van honderd
jaar fanatismen dus gewoon overgesla
gen. Jammer is alleen, dat kort voor
het einde ervan de ideologie van het
"we zijn allemaal gelijk en niemand
mag wat bijzonders doen" die bijzon
dere school toch nog de doodklap
heeft gegeven. Het Stedelijk Gymnasi
um is toen grof weggestemd en ieder
een kan tegenwoordig proberen, lid te
worden van het Zeeuwsch Genoot
schap der Wetenschappen door zich
brutaal bij het bestuur aan te melden.
Het enige bijzondere, dat overblijft, is
de herinnering aan iets unieks.
ruime gewitte woonhuizen tegenover de Abdij.' Panorama van Middelburg met centraal de Latijnse Schoolstraat, 6 mei 1964. Foto Kannegieter (Zeeuws Docu
mentatiecentrum).
Zeeuws Tijdschrift 23
