voorbeeld, "is dat er nu wel of dat er nu
niet? Kiest men ervoor of kiest men er
niet voor? Hetzelfde zou je kunnen zeg
gen over de Zeeland Nazomer Festivals.
Door gebrek aan geld worden onderde
len van dit visitekaartje van Zeeland nog
steeds door vrijwilligers georganiseerd.
Als de provincie Zeeland spraakmakend
wil zijn, moet er worden geïnvesteerd in
professionaliteit. Maar dat gebeurt niet
voldoende. Dat is jammer want met
meer geld zou je dat wat amateuristi
sche imago eraf kunnen halen. Ik zeg
maar zo: je doet iets goed of je doet het
niet."
Effecten
Wat doe je als overheid nou, als er niet
zoveel geld te verdelen is en er zijn veel
subsiedie-aanvragen?
"In ieder geval niet iedereen een beetje
subsidie geven, om ze maar tevreden te
houden", zegt Mergler stellig, "het is
belangrijk, dat er keuzes worden ge
maakt. Beleid is kiezen! Hoe moeilijk dat
ook is, want hoe leg je normen aan voor
je culturele beslissingen? Daarom ben ik
er een voorstander van om te kijken
naar de effecten op langere termijn.
Daarbij kan er gerust worden geïnves
teerd in praktische zaken zoals het con
sulentschap voor schoolvoorstellingen
van het VMC en van het Zuidland-
theater. Er zijn echter plannen om een
eigen Zeeuws Theatergezelschap te be
ginnen en daar is mijns inziens de tijd
nog niet rijp voor. Ik voel bij het publiek
nauwelijks betrokkenheid bij Zeeuwse
professionele kunst.
Er is wel sprake van betrokkenheid bij de
Zeeuwse amateurkunst. Ik ben wel eens
bang, dat vooral de amateurs de dupe
worden van de bezuinigingen. Als basis
van een goed podiumklimaat heb je wel
een goed klimaat voor amateur-beoefe-
ning nodig."
Wat de provinciale bemoeienis in Zee
land betreft, is Yolanda Mergler niet
ontevreden tot nu toe. De provincie
heeft de vijf convenant-gemeenten - die
provinciale subsidies krijgen - altijd veel
vrijheid gelaten in hun beleid. Dat is ook
logisch, omdat de schouwburg van Mid
delburg en die van Terneuzen niet met
elkaar te vergelijken zijn, doordat het
bezoekende publiek zo verschillend is.
"Ik vind het een goede zaak", aldus
Mergler, "dat de provincie zich niet
teveel bemoeit met de programmering
van individuele theaters. Ook dat is een
keuze en ook dat heet beleid. Het zijn
dan ook de programmeurs, die de men
sen moeten blijven prikkelen, nieuws
gierig moeten maken naar nieuwe pro-
dukties en frisse ideeën. Die stimulansen
hoeven niet van de provincie te komen.
Je kunt namelijk alleen ter plekke beoor
delen, hoe het publiek reageert. Terneu
zen kan dat niet voor Middelburg
beoordelen en Middelburg niet voor
Terneuzen".
Persoonlijk
Al met al vindt Yolanda Mergler, dat ze
een boeiende functie heeft, die ze voor
al als "dienstverlenend" ervaart.
"Ik bemiddel", legt ze eenvoudig uit,
"tussen kunstenaar, sponsor en publiek.
Die bemiddelende rol ligt me heel goed.
Natuurlijk wordt m'n ijdelheid gestreeld,
als het me lukt om iets voor elkaar te
krijgen, maar ik blijf me realiseren dat
het uiteindelijk om de creatie van de
artiest gaat. Het theater is een wereld
van ijdele mensen. Maar ik hoop me
nooit zo te vereenzelvigen met m'n
werk, dat ik geen afstand meer kan
Zeeuws Tijdschrift 13
