Wim Vaarzon Morel sr, Hoogaarzen aan de Kaai te Veere, aquarel, 1946.
hem zijn baan op te geven; in 1947
keerde hij naar Veere terug. Honderden
aquarellen heeft hij gemaakt, onder
meer van de haven van Veere, de Grote
Kerk en de Schotse Huizen.
Wim Vaarzon Morel jr werd in 1931 in
Amsterdam geboren. De hongerwinter
bracht hij met zijn tweelingbroer bij een
familielid in Oude Sluis door; daar
begon hij te tekenen.
"In 1947 zijn we naar Veere gegaan
waar mijn grootvader in 1910 was
heengetrokken en waar dat oude huis
van ons toen weer leeg stond. Mijn
vader, die les had gegeven aan wat nu
de Rietveld is en toen de kunstnijver
heidsschool, reden we rond in een
wagentje. Hij had van zijn vader, die
ook schilder was, heel mooi leren aqua
relleren en daar op Walcheren ging ik
altijd met hem mee. Dan zette ik hem
op de grond, want hij kon in dat wagen
tje niet schilderen, en dan ging ik tien
meter verderop zitten, want we wilden
niet van elkaar afkijken. En zo heb ik
eigenlijk heel ouderwets het vak heel
goed geleerd. Mijn vader heeft nooits
iets over mijn werk willen zeggen en dat
vind ik eigenlijk wel erg knap van
hem." (Henk Romijn Meijer, 'Portfo-
lio/Wim Vaarzon Morel: leven als vrije
schilder', in: Maatstaf, nr 5/1991, pp.
30-33, p. 31.)
Het eens zo trotse handelsstadje was in
de loop der jaren in verval geraakt. Men
leefde er voornamelijk van de landbouw
en de visserij. De kunstenaars hadden
daarin een plaats gekregen.
Vaarzon Morel: "Ik bewonder hun
levenshouding steeds meer, hun diep
gang in het werk, zich niet laten afleiden
in barre omstandigheden. Eerst de crisis
jaren, later de oorlog en daarna het
sobere primitieve leven. Bijna niets te
eten en toch schilderen."
Na zijn eindexamen HBS, pakte Wim de
fiets en vertrok naar Parijs. Colleges
kunstgeschiedenis werden er al gauw
omgezet in studie-uren aan de Acade
mie La Grande Chaumiere, daarna volg
den vier jaren aan de Rijksacademie in
Amsterdam en een opleiding aan het
Hooger Instituut in Antwerpen. Zijn stu
die financierde hij met het geld dat hij in
militaire dienst als duiker bij de mijnen-
dienst van de marine had verdiend. Met
tekeningen voor Het Vrije Volk, Het
Parool en Elsevier maakte hij naam. Van
1962 tot 1969 was hij lector en van
1969 tot 1984 hoogleraar aan de
Amsterdamse Academie.
Vaarzon Morel exposeert regelmatig in
binnen- en buitenland. Het landschap
en het water, de visserij, schepen en de
zee, vindt men steeds terug in zijn aqua
rellen, tekeningen en schilderijen; zijn
grootste liefde evenwel geldt het paard.
De edele viervoeter is een onuitputtelijk
onderwerp voor hem, van het Zeeuwse
paard bij de boer tot de dravers, polo-
paarden, keurhengsten en in het wild
levende kuddes. Van de geur van zweet
en mest op een veemarkt tot de Hol
landse Manege in Amsterdam. Het
moment wordt direct gepakt - en vrijwel
altijd buiten.
"Ik schilder altijd op de plek", vertelt
Vaarzon Morel, "maak er de beste din
gen (en natuurlijk ook de slechtste). Dat
22 Zeeuws Tijdschrift
