Het echtpaar Van Celder in hun 'Thaise kamer'. Foto: Frank Viergever.
seconde hoeven nadenken. Na lang lobby
en is Cinema Middelburg er dan, hoewel
het er eerst helemaal niet naar uitzag.
Maar voor mij is het toch anders dan voor
hem. Ik ben nog altijd twee dagen per
week in Amsterdam (werkzaam bij het
onderwijsadviesbureau van de Vrije Uni
versiteit) en blijf altijd één avond over. Ik ga
dan vaak nog wel naar de film, een voor
stelling of een concert."
HIJ: ,,lk had verwacht dat ik veel vaker
naar Amsterdam terug zou gaan, voor cul
turele dingen. Dat gebeurt nauwelijks. Dat
komt aan de ene kant door de verplichtin
gen die je hier hebt, ook in het weekend,
aan de andere kant omdat de behoefte bij
mijn vrouw niet groot is omdat zij al twee
dagen per week in Amsterdam is.
ZIJ (lachend tegen hem): „Jij zegt wel eens
als we in Amsterdam lopen: 'Ik heb het
idee dat ik een toerist ben in de stad'. Dat
gevoel heb ik beslist niét, het is nog hele
maal mijn stad!" HIJ (filosoferend): „We
denken wel eens wat zou het toch prach
tig zijn om een hoofdwoning op het land
(hier in Zeeland) te hebben en een tweede
onderkomen -een pied-a-terre- in de stad
(Amsterdam). Dat schijnt een moderne
trend te zijn, precies het omgekeerde dus
van wat vroeger gebruikelijk was, in
bepaalde kringen."
Wat is hen het meeste opgevallen aan cul
tureel Zeeland?
HIJ: „Cultuur is in Zeeland geen onderdeel
van de maatschappelijke communicatie.
Het speelt tenminste geen rol in mijn dage
lijkse omgang. Dat vind ik zó merkwaar
dig. Dat was ik in Amsterdam echt anders
gewend. Cultuurbeleving speelt daar wél
een belangrijke rol in de omgang met
vrienden. De één attendeerde de ander op
een toneelstuk, een boek of een expositie.
En we hadden allemaal veel abonnemen
ten en konden niet altijd overal naar toe en
dus was er een driftige 'ruilbeurs' van
kaartjes ontstaan. Het aardige daarvan was
dan ook weer dat je soms naar dingen toe
ging die je nooit zelf zou hebben uitgeko
zen. Zo zijn we door vrienden duidelijk
meer georiënteerd geraakt op opera en op
de hele moderne kunst. Dat kwam door de
buurman die kunstcollectioneur was, alle
galeries van Amsterdam bezocht en ons
regelmatig ergens naar toe sleepte. Ik was
gewend dat je ook op je werk je culturele
ervaringen uitwisselde. Dat ontbreekt hier.
Het meest stugge voorbeeld daarvan is dat
van een gedeputeerde (we noemen geen
Zeeuws Tijdschrift 3
