Overkanten Dirk Haanman De oude volkswagen-tl ronkte en in de cabine rook het naar olie. Ik probeerde de boot naar Vlissingen te halen, reed 85, waar je maar 80 mag. Er wordt pas bekeurd als je 10% te hard rijdt of meer, heb ik horen vertellen. Ik probeer daar dus beneden te blijven. Een vriend van mij rijdt nooit meer dan 50 kilometer te hard. Hij is officier van justitie, de vriend waarmee hij woont tandarts, goed voor vijf ton per jaar. 'Een bekeuring, ach... Maar rij je nog harder, dan moet je voor komen en dat kan ik in mijn positie niet hebben!' 'Zegt u het maar!', klonk het op de radio. 'Nog vijf minuten voor het nieuws. Daar is de laatste beller..., meneer Diekstra uit Terneuzen.' 'Ja, met Diepstra uit Terneuzen.' 'Zegt u het maar, meneer Diekstra...' 'De sigaretten èn de benzine worden duurder, voor onze gezondheid en het milieu. Vooral goed voor de schatkist, als je het mij vraagt. De regering plukt de ene helft van de bevolking, met instemming van de andere helft; verdeel en heers dus. Ik rij zondags altijd naar mijn moeder, om met haar te babbelen onder het genot van een sigaretje en portje, zoals ik al jaren doe sinds mijn vader er niet meer is: dat is drie keer een hoofdzonde, althans, dat wil de over heid me in reclamespotjes doen geloven. M'n vader zaliger, die stapelde op z'n verjaardag en vaderdag de dozen met sigaren die hij van zijn kinderen en klein kinderen cadeau kreeg naast zijn rook- stoel op, om ze in de maanden die volg den doos na doos op te roken. 'Dank je kind', zei hij dan, pakte ze niet eens uit. Altijd hard gewerkt, die man, als politie agent. Ik wil maar zeggen: wat is goed en wat is fout, wat mag, wat mag niet... Hoeveel gram hasj mag iemand op zak dragen, hoeveel een koffieshophouder op de plank hebben... Wie het weet, mag het zeggen.' Intussen naderde ik het veerplein van Breskens. Het bord waar anders met rode lampjes op staat 'afvaart normaal', vermeldde: 'storing.' 'Storing?' In m'n naïeveteit dacht ik even dat de PSD wil de laten weten dat het bord niet werkte, terwijl de lampjes toch brandden? De kaartverkoper, amper achttien jaar oud, wellicht een vakantiewerker, was blij dat er eindelijk eens iets gebeurde. 'De veer- brug in Vlissingen werkt niet, meneer! Het kan wel één uur gaan duren, twee uur, drie uur of langer. We weten het niet!' Zo vrolijk was mij nog nooit een kaartje verkocht. Ik betaalde ouderwets contant, zeker niet met de Zeelandkaart. Oude zomerhits waren dit jaar uit mijn hoofd geramd door hard zingende meis jes van de reclame, blij met de Zeeland kaart! leder half uur, eindeloos herhaald. Net zolang tot iedereen het leuk vond, dat je bij de Veerse Dam moet betalen als je er wilt parkeren om een strand wandeling te maken. Vorig jaar was dat nog gratis! We zijn heel wat waard... Ik stond in de tweede rij en begreep dat het lang ging duren. Een aantal automo bilisten maakte rechtsomkeer, naar Perk- polder. Op het parkeerplein dromden de achterblijvers samen, de rasoptimisten. Ze spraken met elkaar, alsof ze gelukkig waren met dit oponthoud. Het doorbrak hun dagelijkse sleur. De Zeeuwse versie van een opwindend leven. 'We zien wel....', zei er een, 'ik geef via m'n auto telefoon door, dat ik een paar uur later kom.' 'De PSD kan het probleem oplossen, maar dat mag niet van Rijkswaterstaat', zei de vrouw uit de auto achter me. 'Daar zijn we goed mee', reageerde ik, 'laten we een tunnel aanleggen!' De echtgenoot keek verschrikt, maar ver anderde meteen weer in het vriendelijk heertje van zoéven: 'Ik zou de roman tiek van de veerboot niet willen missen hoor, echt niet. Jij wel?' Zijn lieve vrouw knikte van niet. 'Kom nou', zei ik, 'nu de Zeelandbrug er is, zou je toch de veerboot van Kats naar Zierikzee niet nemen, als die nog er nog was, alleen maar voor 'de romantiek'? Waarom moet dit stuk Nederland geïso leerd blijven en doodbloeden?' Deze opmerking werd niet in dank afgeno men. Niemand reageerde, alsof er hele maal niets gezegd was. 'Je zou vandaag nergens tegenin gaan!', zei ik tegen mezelf. Even later stond er alleen nog een stelletje uit Amsterdam, dat wilde weten of ik uit Zeeland kwam. 'Geboren en getogen', zei ik, 'maar wel buiten de provincie gestudeerd.' 'Mist u de stad niet verschrikkelijk?', vroeg hij: 'In de zomers is het hier wel leuk, maar 's win ters... Dan is er natuurlijk niets te doen en zie je niemand.' Ik wilde geen discus sie meer uitlokken, besloot er een schepje bovenop te gooien. Wordt het niet begrepen, dan is er nog geen kind overboord. 'In de winter is het écht afgezien', verzuchtte ik, 'maar we over leven het iedere keer weer. Afgelopen winter: de krant werd niet bezorgd, de telefoon viel uit, de broodvoorraad raak te op... Ik moest toen met sneeuw kettingen om naar het dorp.' Ze knikten vol begrip. In de verte lag nog de veerboot te dobberen, de neus tegen de wind in. Ik liep naar m'n auto, om de tijd te doden met het lezen van de kranten van de afgelopen week, die op de achterbank lagen. Van Gelder heeft gezegd dat Zee land het imago heeft van een provincie uit de jaren vijftig, met boeren en veel streng kerkelijken, stond er op de voor pagina te lezen: 'Commissaris schoffeert achterban SGP.' Statenlid Van Heukel- kom meende dat er volgens Van Gelder iets mis was met agrariërs en gerefor meerden: een 'grachtengordel-visie'. Van Gelder had geconstateerd, dat het beeld dat men van Zeeland heeft niet klopt en moet veranderen. In plaats van daar iets aan te gaan doen, vond het college van GS dat Van Gelder dit soort dingen beter niet kon zeggen. De PZC had nog een hoofdartikel, dat dieper op de kwestie in ging. Met aan het woord kamerlid Van Dijke, die zei: 'Van Gelder spreekt echt met de verkeerde mensen.' En met uitspraken van anderen, die vin den dat Zeeland géén ingedutte provin cie is. Alsof Van Gelder dat beweerde! 'Nee', mompelde ik in mezelf, 'laten we het imago dan verbeteren met de Zeeland kaart en iedere toerist die niet weet waar je die kan kopen of voor een niet werkende parkeerautomaat staat, een bon onder de voorruit schuiven. Zee land een provincie van gereformeerde boertjes? Hoe kunt u dat denken? Wij zijn heel wat waard, met de Zeeland- kaart!' 12 Zeeuws Tijdschrift

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1996 | | pagina 14