RIA GELUK
Spraakmakende Zeeuwse Vrouwen
Gerdi Preger
Ria Geluk (Nieuwerkerk 12-5-1946) is sinds 1991 lid van Provinciale Staten van Zee
land voor D 66. Ze is vastbesloten een aktieve politieke rol te gaan vervullen binnen
de nieuwe gemeente Schouwen-Duiveland.
Schouwen-Duiveland en Zierikzee hebben de afgelopen jaren al volop kunnen pro
fiteren van de voortrekkersrol, die Ria op maatschappelijk gebied heeft vervuld.
Zo hield ze zich bezig met het promoten van stad en streek door allerlei evenemen
ten te organiseren en had ze een boekingskantoor voor de zeilvloot de Zeeuwse
Stromen. Bestuurlijk was ze betrokken bij de Museumhaven, de Zierikzeese Onder
nemers Centrale en de Schouwse afdeling van Horeca Nederland.
Sinds 1980 runt ze het café "De Gekroonde Suikerbiet" in Zierikzee, in 1985 nam ze
het ouderlijke akkerbouwbedrijf in Capelle over, vanaf 1991 bestiert ze 's zomers de
supermarkt De Parlevinker en tussen dat alles door heeft ze ook nog haar politieke
werkzaamheden.
Ria Geluk heeft daarvoor bijna 7 jaar als buurtopbouwwerker in Zwolle gewerkt, was
ook nog kort taxi-chauffeur, bijna 5 jaar consulente voor de kinderopvang (een
steunfunktie in Zeeland voor peuterspeelzalen kinderdagverblijven) en voorlichter bij
Delta Expo. Een boeiende, doch ietwat verrassende carrière voor iemand, die na haar
HBS-A huishoudkunde studeerde en de Sociale Academie heeft gevolgd.
Ondanks de veelheid aan bezigheden heeft Ria Geluk tijd gevonden de wereld te
bereizen.
Ze heeft nu al geboekt om over een jaar een stukje van de tocht op het zeilschip
"Oosterschelde" mee te kunnen varen: de trip Vuurland - Antarctica.
Grenzenloze energie
"Mensen worden wel eens doodmoe
van me. Echt waar. Als ze horen waar ik
me allemaal mee bezig hou, vragen ze
me soms m'n mond te houden. Dan
kunnen ze het niet meer aanhoren. Ik
krijg regelmatig de vraag of ik niet bang
ben om overwerkt te raken. Nee dus. Ik
maak werkweken van 7 dagen. Als
iemand me op vrijdag een prettig week
end wenst, schiet er soms door me
heen: o ja, da's waar ook... 't is week
end. 't Maakt namelijk voor mij totaal
geen verschil welke dag van de week
het is. In de weekenden werk ik net zo
hard als door de week, want dan sta ik
achter de tap van m'n café "De
Gekroonde Suikerbiet".
Waarom ik dat allemaal doe?"
Een frons, verwonderde blik, dan een
licht schouderophalen.
"Nou gewoon.... omdat ik deze manier
van leven veel te leuk vind. Het enige
wat ik jammer vind is, dat ik niet nóg
meer leuke dingen kan doen. Dat er een
flink stuk cultuur blijft liggen, waar ik
niet aan toe kom: theater, film, ten
toonstellingen en vooral boeken. Ik vind
wel, dat ik op de hoogte moet blijven
van het nieuws, vooral het regionale,
dus voor de kranten trek ik minimaal
een uur per dag uit. Maar puur voor
m'n lol lezen zit er helaas niet in. Dat
zijn nu eenmaal de consequenties van
de verplichtingen die ik ooit op me heb
genomen. Ik ben trouw aan m'n belof
ten. Ik sta voor gemaakte afspraken.
Dat heeft ook tot gevolg, dat ik prak
tisch nooit televisie kan kijken. Maar dat
vind ik geen punt, want ik heb heel
weinig affiniteit met televisie. Misschien
dat ik eens per drie weken een afleve
ring van Nova zie en daar blijft het bij.
Ik hoor mensen bij mij in 't café wel
eens over iets praten. Als ik er echt niks
van weet, komt het gegarandeerd van
de televisie!"
Pragmatisch
Een klein, bruin café aan de Zierikzeese
haven, 't Is woensdagmorgen en dan
wordt er gepoetst. Ook door Ria Geluk.
Ze voelt zich nergens te goed voor.
Sjouwt dozen en kratten als dat toeval
lig zo uit komt. Ze is pragmatisch, stress
bestendig en haar tempo ligt hoog. Ze
heeft geen tijd om er over na te denken,
hoe ze bij anderen over komt. Ze is zoals
ze is. Punt uit. Take it or leave it.
"Als ik het heel druk heb, kan ik wel
eens kortaf zijn tegen mensen", zegt ze
bijna verontschuldigend, "maar dat is
eigenlijk concentratie. Ik bedoel er niks
mee naar een ander toe. Hetzelfde heb
ik in de keuze van m'n kleren. Ik wil nie
mand met opzet chocqueren, maar het
liefst loop ik in een trui en een broek die
lekker zitten en waar ik mee uit de voe
ten kan. Daar ga ik ook rustig mee naar
een vergadering. Het is wel eens lachen,
hoor", gniffelt ze, "als ik met m'n ouwe
auto naar de één of andere sjieke bijeen
komst ga. Je ziet de mensen kijken,
maar dat kan me echt niet schelen.
Bovendien kennen de mensen me hier.
Dat scheelt ook.
Keuzes
Als ik een full-time baan in de politiek
zou krijgen, zal ik keuzes moeten
maken. Dan kan ik natuurlijk niet meer
alles doen, wat ik nu doe. Het bedrijf
van mijn ouders - een compleet akker
bouwbedrijf van 40 hectare - hou ik
aan, want ik laat het werk voor 95%
door anderen uitvoeren. Ik woon bij de
boerderij, dus dat zal geen probleem
zijn. Bij mijn verkiezing tot gemeente
raadslid zal ik het lidmaatschap van Pro
vinciale Staten moeten opgeven, maar
dat vind ik logisch. Hoewel niet iedereen
in de politiek zo'n keuze zou maken,
geloof ik."
Even stilte. Maar niet lang. Dan, nogal
fel:
"Ik vind, dat bestuurders over het alge
meen strikter zouden moeten zijn, wat
hun werk betreft. Je kunt niet alles met
alles combineren. Je moet oppassen voor
belangenverstrengeling. Mensen zijn
daar terecht snel wantrouwend over."
Even weer die lach, die glinstering van
pret in de ogen.
22 Zeeuws Tijdschrift
