Net achter de duinen werd vroeger de
vroongrond (opgeslibd en met een dik
ke laag zand overstoven kleigrond)
gebruikt voor akkerbouw. Maar de nat
te, kalkrijke grond verdroogde en ont-
kalkte en werd daardoor minder interes
sant voor de landbouw. Er werd elzen
hakhout geplant rond percelen grond,
ter bescherming van de zeewind, voor
brandhout van bakovens en de verwar
ming van huizen. Deze 'elzenmeten'
werden later gerooid om plaats te
maken voor recreatiebebouwing of
kampeerterreinen. De paar overgeble
ven elzenmeten met talrijke houtwallen
en veedrinkpoelen zijn nu beschermd.
Idylle
De bescherming is nodig, want - wan
neer je nu op een zondagmiddag door
het bos- en duingebied van Westen-
schouwen loopt, is er weinig over van
de ongereptheid van weleer. Hoewel in
de jaren zeventig het besef groeide dat
door recreatie het gebied letterlijk onder
de voet zou worden gelopen, is de scha
de hier en daar onherstelbaar. De
Natuurbeschermingswet houdt de hand
boven het hoofd van een relatief klein
gebied, grenzend aan bungalowpark en
kampeerboerderij. Op de een of andere
manier doet dat pijn. Zoals wanneer je
op een verlaten Grieks eilandje je vakan
tie hebt doorgebracht en je ontdekt
jaren later dat de idylle, de rust, het
authentieke weg is. Plaatsgemaakt voor
hotel, disco en hamburgertent. Had ik
maar niets verteld, had ik die kaart maar
nooit gepakt om het paradijs aan te wij
zen...
Een mens kan in wezen geen natuur
vriend zijn: waar hij loopt, verstoort hij.
De kans iets te verstoren is in het bos
van Westerschouwen nagenoeg nihil.
De wandelaar veroorzaakt geen gekraak
van takjes, want loopt over trottoirtegels
of mul zand. Er lopen, fietsen, rennen
zoveel mensen. En allemaal willen ze
van de natuur leren. Daarom heeft
Staatsbosbeheer - eigenaar van dit
gebied - educatieve markeringen
geplaatst langs het pad: tel de ringen en
weet hoe oud deze boom werd. En ja,
het moet gezegd, voor kinderen is dit
erg leerzaam en ijverige ouders blijven
hierdoor in het gareel. Het bos ruikt lek
ker, er staan nog wat paddestoelen
overeind en de zee ligt binnen handbe
reik achter het duin. Met behulp van
een bolderkar kun je zo heerlijk een uur
of drie uitwaaien en ook je kinderen een
fijne dag bezorgen. Naderhand nog wat
warms drinken in een van de vele hore-
ca-instellingen en we zijn een met de
massa.
Bloed aan de paal
Voor Burgh-Haamstede hagelt het zo
hard, dat verder rijden onverantwoord
is. De bevroren regen striemt het vlakke
land. Op sommige akkers ligt het water
Kassen bij Sirjansland.
Foto: Pieter Honhoff.
Zeeuws Tijdschrift 3
