abstracter dan zijn vroeger werk zoals te
zien is Moderne Compositie II (1933). In
Parijs werd Kimpe ook beïnvloed door de
Zuidamerikaanse constructivist Torres Gar
cia. Dat er nog zoveel werk uit de eerste
vijftien jaren van zijn schilderkunstig be
staan is overgebleven, is te danken aan de
aankopen van zijn werk door het bestuur
van het Kunstmuseum, die later hun col
lectie aan het Zeeuws Museum schonken.
Deze collectie werd niet getroffen door het
bombardement van Middelburg in 1940.
Kimpe's atelier daarentegen kreeg een vol
treffer en meer dan twee honderd schilde
rijen en al zijn tekeningen gingen verloren.
Over de periode tijdens de Tweede We
reldoorlog zijn wij niet zo goed geïnfor
meerd. Wel is zeker dat Kimpe evenals in
de Eerste Wereldoorlog met de Duitsers
collaboreerde. Hij werd na de oorlog geïn
terneerd in het kamp 'De Witte Driehoek'
in Rilland Bath.
De intrede van de moderne tijd
Kimpe's werk kenmerkt zich tot het begin
van de jaren vijftig nog door expressionis
tische figuurstukken met daarnaast geo
metrische geordenende composities. In
het nieuwere werk van na de oorlog wor
den de voorheen bonte kleuren meer ge
temperd terwijl bakstenen, golven en ho
ningraten als decoratieve elementen vaak
optreden. Het gedroomde portret van een
vrouw die haar lange blonde haren kamt,
is hiervan een mooi voorbeeld van zijn na
oorlogse manier van schilderen. Vorm en
inhoud zijn in dit schilderij versmolten en
Kimpe bereikt een evenwicht tussen ge
voel en ratio. In deze periode gaan in zijn
geschematiseerde composities figuratie en
abstractie hand in hand.
Daarnaast legde Kimpe zich na de oorlog
toe op religieus werk. In zeer compacte
composities transponeerde hij bijbelse
voorstellingen naar de alledaagse werke
lijkheid. Kimpe gebruikte daarbij ook glas-
in-lood als medium. Mooie voorbeelden
hiervan zijn te vinden in de St. Vituskerk in
Hilversum en in de vestiging van Philips in
Barcelona. Ook maakte hij tal van tekenin
gen met religieuze thema's.
In de jaren vijftig en zestig onderging Kim
pe's werk de invloed van het moderne le
ven. De kleuren worden feller en artiesten,
arbeiders, winkelende vrouwen zijn te zien
op zijn doeken tegen een grootsteedse
achtergrond met hoge gebouwen, drukke
terrasjes en voorbijflitsende scooters. In
bijna al zijn werk staat de vrouw centraal.
Niet langer de struise Zeeuwse boerin
maar de geraffineerde verleidster op hoge
hakken wier zwierige kleding en in het
oog springende sieraden duidelijk afteken
tegen de geschematiseerde vormen van
de omgeving.
In een interview uit 1964 met de BRT ver
telt Kimpe over zijn fascinatie voor de
vrouw: 'De vrouw van nu en altijd is raad
selachtig. Voor mij is dat sfinxachtige hun
diepste wezen'. In hetzelfde interview
komt hij terug op de invloed van Zeeland
op zijn werk: 'Walcheren heeft mij in mijn
eerste periode bezeten en nu nog komen
in mijn werk elementen daarvan terug;
trappen, gevels en dergelijke, maar dan
vaak geabstraheerd'. Het is duidelijk dat in
zijn werk de lijn prevaleerde over de vorm:
'de schilderijen verdiepen geestelijk en
worden ook strakker van lijn. De evolutie
gaat voort'.
De laatste jaren van zijn leven kon hij door
de ziekte van Parkinson nog moeilijk schil
deren en tekenen. Voorde zovitale en hard
werkende kunstenaar kwam het einde op
zeer hoge leeftijd. Hij overleed in 1970 in
een rusthuis te Goes en hij werd in alle stil
te in Veere bijgezet in het door hem voor
zijn vrouw ontworpen graf in mozaïk-
stenen. Het oeuvre van Kimpe verdient
het in wijdere kring bekend te worden.
Het bovenstaande artikel is gebaseerd op
de monografie De Gulden middenweg,
Reimond Kimpe (1885-1970) (Gent,
1997), die geschreven werd door Hesther
van den Donk en Karin Verboeket.
R. Kimpe, Moderne Compositie II (1933), olieverf op doek, 95 x 80 cm.
Foto: Rein A. van der Zwan.
28 Zeeuws Tijdschrift
