rant Smits, met z'n Vlaamse Volks
speelhal, z'n mooie, ouderwets hoge
houten plafond en bloemig behang.
De vier aanwezige mannen zorgden
ongewild voor een stukje onvervalst
zeeuws cabaret. De gesprekken gingen
over de voorbije Pinksterdrukte, de
Belgen en de Duitsers die allemaal hun
eigen "stek" hadden, dat "pittige"
meisje dat zoveel rode port dronk, de
wonderbaarlijke visvangsten van Kid
en Kootje en de kabel"jauw" die ka-
bel"mijn" werd.
Teun van Elsacker rijdt nog even door
de Dorpsstraat van Wemeldinge en
wijst op het houten huis van no. 16,
een voormalige smidse.
"Daar ben ik geboren", merkt hij niet
zonder trots op, "hier hebben genera
ties smeden gewoond. Mijn vader was
de laatste, want ik ben naar de Kweek
school gegaan en via Ontwikkelings
werk, buurt- en clubhuiswerk en Scou
ting Zeeland bij het Bureau voor
Toerisme terecht gekomen. Vandaar
ook, dat ik me zo betrokken voelde bij
de toeristische ontwikkeling van We
meldinge. Dat moest passen binnen de
kleinschalige mogelijkheden van het
dorp. Met al dat water in de buurt en
de fiets-en wandelmogelijkheden lag
een toeristische veerverbinding bijna
voor de hand. De verbinding Goris-
hoek-Yerseke bestond al en voldeed
prima. Ik vond een schipper, die het
plan wel zag zitten en gemeenten die
bereid waren een garantiesubsidie te
geven. Daardoor hoefde de onderne
mer nog maar de helft van het exploi
tatie-risico voor z'n eigen rekening te
nemen. Vorig jaar juni kwamen de
plannen rond en half juli ging de "Hec
tor" - die buiten het seizoen als sport
visboot dienst doet - als veerdienst
van start".
Nieuwe veren
De belangstelling was enorm op dagen
met mooi weer. Soms kon lang niet ie
dereen mee en dat zorgde wel eens
voor wat irritatie. Ook de aanlegplaats
bij de sluis in Wemeldinge was niet
ideaal.
Bij laag water moesten de fietsen stuk
voor stuk zo'n meter of drie langs
touwen omhoog gehesen worden. Dat
schoot niet echt op, al had dat natuur
lijk ook wel iets romantisch.
Belgische toerist, Bouwkundig ingenieur.
Gefotografeerd en geïnterviewd op de dam in Vrouwenpolder.
Augustus 1996.
,,Dit pakje fietst makkelijk, normaal draag ik daar wel een truitje over maar het is nu te warm. De pet is om
mij te beschermen tegen de zon, heb ik van mijn dochter gekregen. De bril heeft mijn vrouw voor mij uitge
zocht. Ik was het eerst niet zo eens met de keuze maar vrouwen kunnen nu eenmaal overtuigen".
Foto: Dresscode Bekend, Anda van Riet Karina Leijnse.
Zeeuws Tijdschrift 45
