Spraakmakende vrouwen in Zeeland
Matthey de Muynck-Hovestadt
Gerdi Preger
Ze houdt zich bezig met het toeristisch product "Zeeland". Als geen ander kent ze de
mogelijkheden van deze provincie. Ze is niet voor niets jaren lang adjunct-directeur
van het Bureau voor Toerisme Zeeland. Sinds de reorganisatie houdt ze zich als hoofd
van de vakantieboekingscentrale vooral bezig met de bemiddeling van allerlei soor
ten accommodaties.
Matthey de Muynck (50 jaar geleden in Yerseke geboren) was eigenlijk voorbestemd
om na haar MMS en Handelsopleiding in het bedrijf van haar vader (plastic-verwer
kende industrie) te gaan werken. Maar ze kwam er al snel achter, dat "twee mensen
met hetzelfde karakter" op den duur wel eens tot problemen zou kunnen leiden....
Ze was oprecht van plan tot haar dertigste in allerlei soorten bedrijven ervaring op te
doen en dan een definitieve keuze te maken.
Zover kwam het niet. Bij het tweede bedrijf - de toenmalige Provinciale VVV - liet ze
zich overhalen om te blijven.
Zo maakte ze als aktief betrokkene de hele ontwikkeling mee van de "twee kamer-
tjes-plus-plofkachel" van toen naar de prestigieuze gloednieuwe behuizing van het
Bureau voor Toerisme Zeeland nu.
Haar werk bepaalt voor een groot deel haar leven. De tijd die overblijft verdeelt ze
tussen haar echtgenoot, de drie kinders, de boot, de tuin en het zelf zoeken naar
edelstenen en mineralen. De herinneringen aan haar ontdekkingsreizen naar deze
"schatten" in de aardkorst zijn levendig. Ze vertelt er enthousiast over.
Datzelfde enthousiasme loopt als een rode draad door de verhalen rond haar werk.
Vraag 1Wie (of wat, welk gedachtengoed) heeft je in je leven het meest
geïnspireerd?
Antwoord: Mijn vader. Vooral door z'n doorzettingsvermogen. Niet bij de pak
ken gaan neerzitten bij een tegenslag. Je moet blijven zoeken, want
er is altijd een oplossing. Zijn overlijden heeft diep ingegrepen in
mijn leven.
Vraag 2: Wie heeft de meeste invloed op je gehad en waarom?
Antwoord: Dat is niet één persoon geweest. Heel veel mensen hebben aan me
geschaafd en hebben me laten zien hoe het ook anders kan.
Vraag 3: Waar ben je het meest trots op in watje hebt bereikt?
Antwoord: ....denkt na....schudt dan bedachtzaam "nee".
Er is niets wat ik alleen kan of alleen heb gedaan. Er is altijd sprake
geweest van een team. Een soort "kruisbestuiving" om iets te be
reiken.
Vraag 4: Wat zou je graag een keertje overdoen?
Antwoord: Niets. Echt niet. Natuurlijk heb ik ook zaken niet goed aangepakt
en heb ik fouten gemaakt. Door dat te erkennen kun je fouten ver
beteren en er van leren.
Vraag 5: Wat is voor jou de essentie van je leven?
Antwoord: Leven en laten leven. Dat heb ik geleerd van m'n ouders en van het
dorp waar ik ben opgegroeid: Yerseke. Dat is een eigengereid dorp
met grote verschillen in geloof, waar het maatschappelijk leven
toch op rolletjes loopt. M'n ouders zeiden altijd: leef zo goed mo
gelijk en laat anderen de ruimte. Dat doe ik dus ook. Ik geef ruimte
aan anderen en vraag ook een stuk leefruimte van mijn medemens.
Hoe het was
Het is een "zootje" in het pand aan de
Markt 65 in Middelburg op de ochtend,
dat ik Matthey de Muynck kom bezoeken.
Overal staan dozen. Je moet voorzichtig
zijn met de deuren, die je opent. De ruimte
is beperkt. Nog wel.
Binnen twee weken zal er worden ver
huisd naar de nieuwe stek - vanuit het
raam van de eerste verdieping is het dak
van het voormalig Waterschapshuis goed
te zien - van het Bureau voor Toerisme
Zeeland. Hectische tijden voor iedereen
dus. Maar het is natuurlijk een geweldige
uitdaging om samen met de ANWB, de
VVV en andere inwonende organisaties
(Breed Overleg Deltawater, Recron, Recre
atieschap Veerse Meer) het Toeristisch
Huis Zeeland te gaan bevolken. Dit zijn de
laatste loodjes van een periode die voor
Matthey de Muynck meer dan 30 jaar ge
leden begon in de Lange Giststraat in Mid
delburg.
Tijd voor een terugblik en een visie op de
toekomst?
"Prima, maar niet te lang, want ik heb het
druk".
Zakelijk en zonnig (haar licht-blond, en
semble knal-geel, sieraden smaakvol) zit
ze achter haar tamelijk lege bureau. Ogen
schijnlijk ontspannen, maar met een wak
kere blik.
Als ik verschrikt uit m'n stoel omhoog
schiet omdat er ineens hanengekraai door
de kamer klinkt, heeft ze duidelijk pret.
"Dat is een klokje met het geluid van
kraaiende hanen op de hele uren", legt ze
uit, "als je dat twee maal hoort in een ge
sprek, weetje datje hier al meer dan een
uur zit".
Een duidelijk hint. Maar als de haan een
uur later weer kraait, is ze volop aan het
vertellen en lijkt de tijd even minder be
langrijk.
Willekeur
Matthey de Muynck heeft in die 30 jaar
veel zien veranderen.
Toen ze bij de Provinciale VVV kwam wer
ken was ze één van de vier werknemers.
Nu werken er ruim 30 mensen en in de
48 Zeeuws Tijdschrift
