nieuwe bedrijfsconstructie wordt het aan
tal uitgebreid naar 54.
Dat kleine kantoor van toen met z'n korte
men is in de loop der jaren een heel breed
terrein gaan bestrijken met tal van specia-
istische projecten.
Natuur/cultuurmaand, de fiets-veerpon-
tjes, het Zeeuws Promotie Paviljoen met
z'n glazen vloer-kaart van Zeeland waar je
over kunt lopen.... allemaal ontwikkelin
gen die Matthey de Muynck, toen ze aan
haar baan in het toerisme begon, niet had
durven voorspellen.
De keuze voor toerisme is een volstrekt
willekeurige geweest"zegt ze eerlijk, "het
ïad ook iets totaal anders kunnen zijn. Ik
was me aan het oriënteren op de arbeids
markt. Na schooltijd heb ik het eerst ge
probeerd in de fabriek van m'n vader. Op
zich een heel interessant bedrijf, maar m'n
vader en ik hadden beiden een grote
drang om ons ergens voor in te zetten en
waren ook allebei even driftig. Dat was
vragen om moeilijkheden, als ik er zou blij
ven werken. Dus toen ik een baan kon
krijgen bij Rijkswaterstaat, heb ik dat me
teen gedaan. Ik heb een duidelijke affectie
met techniek en ik vond het een uitdaging
om de dingen die ik niet begreep onder de
knie te krijgen. Voor m'n lol studeerde ik
met enkele mensen weg- en waterbouw
mee. Maar na ongeveer anderhalf jaar
vond ik het tijd om weer eens op te stap
pen, anders haalde ik m'n schema van
"ervaringopdoen" niet.
Dus toen de Provinciale VVV een adminis
tratief medewerker zocht, heb ik gesollici
teerd. Ik zie me nog zitten in de stations
restauratie met voormalig directeur Jo de
Regt".
Ontwikkeling
De herinnering brengt lichtjes in de ogen
achter de grote goudkleurige bril.
"Toen Jo uitlegde dat de VVV een vereni
ging was, haakte ik er meteen op in door
te vragen naar de statuten. Werkelijk, z'n
mond viel open. Zo'n opmerking had hij
van een jonge meid niet verwacht. Hij was
zo overdonderd, dat ik meteen ben aan
genomen! Nog steeds was het m'n be
doeling na verloop van tijd te gaan verkas
sen. Dus toen Jo na een jaar of anderhalf
vroeg of ik het aandurfde om mee te hel
pen een groot congres te organiseren, zei
ik: dat wil ik wel, maar ik zal het zelf niet
meer meemaken, want zoals je weet ga ik
over een poosje op zoek naar een andere
baan. Ik heb m'n ontslagbrief al geschre
ven."
Een indringende blik en dan: "Dat had
niets met geld te maken, hoor. Ik was ge
woon een eigengereide tante, die honger
de naar meer kennis om zo haar positie te
kunnen verbeteren.
Ik kreeg evenwel binnen de Provinciale
Matthey de Munck-Hovestadt.
Foto: Willem Mieras.
Zeeuws Tijdschrift 49
